...Sanat bizim semtten uzak başka bir dünya ya aitti.En güzel sanat ; nakıştaki zarafet,bir de evlen

Annem bir kez bile okuluma gelmedi, babam ders çalış demedi, spor yapmam için kimse teşvik etmedi ya da kimse elime keman saz, gitar tutuşturmadı öğreneyim diye.

Sanat bizim semtten uzak başka bir dünya ya aitti. En güzel sanat ; nakıştaki zarafet, bir de evlenecek kızın çeyizin de döktürdüğü hünerdi...

O zaman kitap bolluğu da yoktu , dünyayı bir kaç tuşa toplayan google 'da...
Bir filmin semtimizdeki sinemalara gelmesi için 5 yıl geçmesini beklerdik, şimdi bir çok film avrupa dan bile önce burda...

Küçük evlerde oturup kocaman hayaller kurardık, ufacık olanaklardan dünyalar yaratırdık...

Dünya da ne olup bitiyor az çok bilirdik, TRTçocuk radyosu bizim için müthişti, ajans tan haberler dinlenirdi akşam vakti, evde çıt çıkmazdı...

Sağ ı da bilirdik solu da. Sosyalist bir anne milliyetçi bir baba ve 12 Eylül sayesin de devrimi , ihtilali ve daha nice kavramları tanıdık, biz bir yerlere varabilmek için dünyaya merakla, çabayla sarıldık biz öğrendikçe dünya büyüdü, merak arttı çaba arttı,
zamanlarımız daraldı...

Şimdi kocaman evlerde yaşayan, her tür sporun azıcık tadına bakan, en iyi okullarda okuyan , teknolojiyle 3 yaşın da tanışan en az iki lisan bilen ama kendi türkçesini tam bilemeyen, ayakkabıları tek sezonluk , kumbara yüzü görmemiş, para biriktirmemiş, iki öğün aynı yemeği yememiş, hastane de, postane de, fırın da sıra beklememiş, yan komşuya bir kap yemek götürmemiş, eline çekiç çivi almamış çocuklarımız var ...

Çocuklarımız , canlarımız, geleceğimiz... nasıl desem ki; biz de suçsuz değiliz...