...Tutamaksız olmalı yaşamak...

ne son çığlık,
ne son gözyaşları çaredir,
ne de son gidişlerdir bunlar,
ne de son kavgalaradır bu soyunmalar
ne de son haykırış olaca kayıplara,
zor olanı geride bırakmıştık,
utanmıyorduk artık,
son duygusallıklarda zaten yokolmuştu,
bizler ana rahmine düşmeden,
sevmeyi biliyorduk ama,
ölüme muhtaç olmadan,
olmasaydı atadan kalma utanğaçlıklar,
ve en kötüsü değildi artık tutamaksızlık,
kuşkusuz bitecek elbetteki,
rezil ve kepaze aşklara olan tutsaklık.