''Artık''lar

Bir ilişkide, içinde "artık" geçen cümleler yer almaya başladıysa bu, bazı duyguların kendisinin değil, artıklarının kaldığının resmidir. "Seni hala seviyorum. Ama bir arkadaş gibi..." cümlesinde olduğu gibi... Duygu hala vardır ancak biçimi değişmiştir.

O "artık" iki insanın arasına girdiğinde, tüm geçmiş anlamını yitirir. "Artık" öyle bir kelimedir ki; olumlu bir anlama evrilse dahi gerçekliği değişmez. "Ben artık seni sevdiğime eminim" cümlesindeki sevileni sevince boğan "artık" da aslında, aşık olunanın aşık olana artakalanlarından lutfedip de bağışladığı bir fazlalıktır. O bir "artık"dır. Bir "artık" olmasaydı, o cümle "Ben artık seni sevdiğime eminim" değil de "Başından beri seni seviyorum" olmaz mıydı?

Kısacası "artık", öncesi de sonrası da karanlık bir kelimedir. Sonrasında kaybedilecek olanı kaybedecek olmanın kabullenilmezliğini; öncesinde yaşanmışlıkların sahiciliğine olan inancı yitirmenin konduramazlığını taşır.

İnsanın karşılaştığı ya da karşılaşacağı her "artık" sözcüğü ya kazanmadığını harcaman için kredi veren bir banka gibi yaşanmamış hayal kırıklıklarına kredi açar; ya da şanslıysan yanıldığını hatırlatır. Ama ikincisi daha iyidir çünkü yaşadıkların yanına kar kalır...

BURAK ERSOY