''Bana mutluluğun resmini yapabilir misin?''

Büyük vatan şairi ne demiş? ''Bana mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?''

Bugün mutluluğun resmini yapmadım ama mutluluğu yaşadım. Usta bir kalem gözlerimi görebilseydi eğer, içindeki sevinci, pırıltıyı, minneti görebilseydi aşka gelir ve işte bu yıllardır yapılamamış olan bu, der kolayca çizebilirdi mutluluğun resmini.

Sabah, mutfaktan gelen güzel kokularla uyandım. Gözlerimi açmadan tıkırtıları dinleyerek kahvaltı hazırlığının hangi aşamada olduğunu kestirmeye çalıştım. Hafiften demini almış çay kokusu, ardından sucuğun halka halka doğranması sırasında bıçağın kesme tahtasında çıkardığı sürtünme sesi. Tavada cızırdıyan yağa atılan sucukların yaydığı enfes koku…

Ve tam aklımdan nerde kaldı diye geçiriken, eşimin ''Kahvaltı hazır'' seslenişi.

Çocuklar da, ben de bu sesi bekliyormuşuz gibi aynı anda yataklarımızdan fırlayıp banyo önünde sıraya dizildik.

Dünün küçücüklerine lavabo başında el yıkamayı öğretirken, şimdi biri yirmi dört, diğeri on dokuz yaşında iki yetişkin kız olmuşlar. Baktıkça gurur duyduğum, boyları boyum kadar iki güvercin. Biri üniversite okumak için yuvadan yıllar önce uçtu, diğeri de uçma hazırlığında. Yani o da misafir.

Biz bugün aynı çatı altında uyandık.

Kahvaltı sofrasında dört kişiyiz. Kızlarım eşim ve ben. Bir çatı altındayız hepimiz.

Eksiksiz.