''Bir narsisti çok sevdim''

Bir kadın vardı alçakgönüllü, aşırılıktan, gösterişten uzak, samimi, kırılgan, kuzgun gecelerin aydınlık yüzü gibi duran sıradan bir kadın…

—Dünya güzeli değildim elbet, ama eli ayağı düzgün sayılacak kadar hoş ve alımlıydım kendime göre… Sahip olduğum değerlerin farkında lığıyla, onurlu, kararlı net bir yaşam sürdürüyordum…

Tek bir zayıf noktam vardı o’ da ‘ sen’ din…

Tüm hatalarım da işte bu noktada gün yüzüne çıkıyor, olur olmadık davranışlarla olmadık tavizlerle beni ben olmaktan çıkarıyordum…

Sen ise; yakışıklı, zeki, kadın dilini iyi anlayan, ama asla taviz vermeyen, sert, hiçbir zaman iltifat etmeyen, en güzel kadın eşlik ederken bile gözü dışarıda olan, kendini beğenen, bencil, çiçek almayan, zekiliğinle, başarılarınla övünen, övgüyü asla yapmayan ama söz konusu yergi olduğunda büyük bir ustalıkla karşısındakini ezen, tavır alana kat kat fazlasıyla karşılık veren bir narsistin…

Narsist; kadını öyle bir bağlar ki asla terk edilemez. Kimi zaman çok iyi davranır, kimi zaman da sanki o sen değilmiş gibi, umursamaz tavırlarla fütursuz olabilir. Ve kadın hassaslaşıp alındığında ise kabalaşıp duygularını ifade etmesine izin vermez. Kadın sustukça narsist kendi kurallarıyla oyuna devam eder, hiçbir zaman empati kurmaz kadına derinden üzüntü ve endişe yaratıp acı çektirir. Tüm bu olumsuzluklarıylada sanki dünyanın en iyi işini o yapmış gibi gurur duyar, böbürlenir, havalara girer. Bu durumda en doğru olan, kadının arkasına bile bakmadan uzaklaşmasıdır ama en akıllı kadın bile öyle esir olur ki, çok istemesine rağmen çekip gidemez, uzaklaşamaz…

Ve ne zordur bilir misin bir kadının bir narsisti sevmesi…

Derler ki bunun sebebi derinlerde yatan değersizlik duygusu bu yüzdendir sivri köşelerinin olması, bu yüzdendir sert ve keskin oluşları , dengesiz oluşları narsistlerin…

Sanmıyorum yinede; Senin hayatının herhangi bir aşamasında değersiz olabileceğini…

Ama günün birinde fark edersen ki, bir kadının sessizliğe gömülmüş halini, anla ki bitmişindir artık o kadının yüreğinde, yok olmuştur vazgeçilmez varlığın…

‘’Taş fırlatıldıktan sonra

Kelimeler söylendikten sonra

Fırsatları kaçırdıktan sonra

Zaman geçtikten sonra

Çabalar boşuna…

Telafisi olmaz artık pişmanlıkların’’