‘ Es ‘ …

Ah dostlar ah, bu akşam da içimi ansızın hüzün bastı… Sırılsıklam ve sop soğuk en güvenilir bildiğim ve sığındığım tüm yürek kıyılarım… Gök gürlüyor ve şimşekler çakıyor bilinç altımda… Kapkaranlık bir gökyüzü sarmış dört bir yanımı ve bana çıkış vermiyor duygular…

Alacağın olsun Mustafa Ceceli… Akşam akşam, gece gece hatırlattın ya bana, ne kadar uğraşsam da ruhumdan söküp atamadığım ve gerilimli bir dram filmi gibi bir türlü sonu gelmeyen yetimliğimi, alacağın olsun be… Tabi ki bilemezsin, bu şaşkolozun gece gece aklına yıllardır unutamadığı 49 unda 2. kalp krizinden kaybettiği babasının geleceğini…

Kaç kere seyretmişimdir ‘ Es ‘ i ve hemen hemen her defasında da fazlasıyla duygulanmışımdır… Ama ilk kez bu kadar kendiliğinden içinden çıkmayı başaramayacak kadar yoğun bir hüzün duygusuna gömülüyorum… Belki ‘ Es ‘ in klibindeki kız annesini kaybetmiş ve özlemle onu anıyor ya da çaresizce arıyor…

Ama benim için oradaki figür, kendisine gönül dolusu ve ömür dolusu doyamadan yitirip kaybettiğim, canımın içi, bir tanecik babam… Haydi gel de hatırlama o aslanlar aslanı devasa adamı… Haydi gel de – Allah uzun ve şansı açık bir ömür versin – daha taze bir baba olarak, 3 yaşında muhteşem bir yavruya sahipken, yetimliği söküp at zihninden ve o kör olasıca yüreğinden…

Zor dostlarım, vallahi de billahi de çok zor… Daha fazla ağlamak ve kendimi kaybetmek istemiyorum… Huzurlarınızdan sizin de canınızı çok yakmadan insanlık edebimle ve yetimlik yeminimle ayrılmak sitiyorum…

Sevgi ve Saygılarımla… Fırat ÖÇAL

http://www.hayatveinsan.com/es/