" Karşımdakinin karakteri oturmadan, ben ayağa kalkmam! "

Giderek daha çok inanır oldum o söze: " Karşımdakinin karakteri oturmadan, ben ayağa kalkmam! "

Dünya, kan kusuyor ellerinden... İnsanlık, bir bunalımdan diğerine sürükleniyor durmadan... Karakterlilerin karnı aç; bunların gözü doymaz!

Yalakalık desen, bunlarda... Kolpacılık, avantacılık; doğuştan ettikleri ezber... Ne ilke tanırlar ne kural... Tek bildikleri, oturmamış bir kişilik... Ne kalkmasını ne oturmasını bilir.

Giderek daha çok inanır oldum o söze: " Karşımdakinin karakteri oturmadan, ben ayağa kalkmam! "

Kimi, nokta kadar çıkarına virgül kadar eğilir; kimi iki beli iki büklüm, yerlerde sürünür... Kimi neyi varsa satar üç kuruşa; kimi meteliğe kurşun sıkmakta...

Giderek artıyor sayıları; farkında mısın? Karakter yerlerde... Yaşasın budalalık! 

Adam alık... Fikri firarda... Aklı kim kaybetmiş ki o bulsun.  Tek bildiği oturmak... Ne diye ayağa kalksın!

 Kütükten ses gelir de, bundan gelmez kardeşim!... Nato mermer nato kafa amcada!

Mide geniş... Haram gani... Tek bildiği cebi doldurmak, nasıl dolarsa dolsun üstelik.

Halinden, tavrından, bakışından tanırım zibidiyi... İster zırdeli olsun, ister en beyefendi kılıklı... İster en afilli fiyakayı satsın, ister ölçüsüz bir zenginliğin sahibi... İster korkusu dağları alsın, ister gücü, kudreti uçsuz bucaksız... 

" Karşımdakinin karakteri oturmadan, ben ayağa kalkmam! " 

İster dünyanın en büyük yenilgileri beni bulsun, ister yüreğim, sırtım yerden kalkmasın.

Yiğidin hası, zor zamanda belli olur. Gücün yerindeyken kafa tutması kolay... Marifet düşerken de eğilmemek...

Sırtın yere gelmediyse sorun yok arkadaş... Yeter ki, adamlığına ziyan gelmesin.

Karşımdakinin kişiliği oturmadan, ben ayağa kalkmam!

Zira, biz, kime eyvallah edeceğimizi biliriz.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.