''Yaz kızım yaz...!''

''Yaz kızım!'' dedi... ''Yaz...'' Her şeyi yazıyorsun! Aşkı meşki, yemek tariflerini! Bunu da yaz'' dedi Hasan amca.
''Hayrola Hasan amca? Ne bu hiddet, bu celal? Neden sinirlendin bu kadar?''
''Ben, şu yaşıma geldim, böylesini görmedim bu güne kadar!''
''Ne oldu? Anlatsana!
''Yahu be çocuğum soruyorsun halen ne oldu diye! Daha ne olsun ki?'' Bak maaş aldım bankadan geliyorum ve şimdi banka banka dolaşacağım saatlerce. Bizi mahkum ettiler ya şu bankalara! Daha ne olsun ki! Birine 400, birine 225, birine 80, bir diğerine 55, daha elektrik, su, doğal gaz falan yok hesapta! Ne kaldı geriye! Kocaman bir hiç! Nasıl geçecek bu ay? Nasıl gelecek ayın sonu? Bazıları, bal kaymak, bu işte benim payım ne olacak? derdinde, bizse geçim! Yaşam derdinde...''
''Üzülme be Hasan amca, bu günlerde geçecek!''
'' Sen öyle zannet! Ömrümüz yetmeyecek!

''Bir eski hırka, bir lokma ekmek!

Ömrümüz hep böyle debelene debelene mi geçecek?''
Ve...
Hasan amcanın kalbi bu kadar sıkıntıya, kedere, yokluğa, yoksunluğa dayanamadı!
Geçim derdi falan da şu fani dünyada kaldı!
Ardından koca bir mahalle ağladı!
Cenazesini bile parasızlıktan, konu komşu aralarında toparlayıp da öyle kaldırdı!
Hasan amca ışıklara karıldı da!
Koskocaman AHI, onu bu hallere düşürenlere kaldı!
''Rahat uyu be Hasan amca!''
Kimsenin ahı kalmadı kimsede, bu dünyada!

Ay Şen/ İzmir'den...