"Adı Konmayan Fikir"

Yurt sevmek! Sahiplenmek…

Gerekirse kanımı, canımı tereddüt etmeden veririm diyebilmek… Adına yurtseverlik, vatanseverlik, milliyetçilik, ulusalcılık vs.. ne diyorsak fark etmez…

Ancak, laf olsun torba dolsun diyerek bas bas bağırmaya gerek yok…

(Not: Bu yazımda işlediğim konuyu hiçbir siyasi partiye dayandırmıyorum. Çünkü “vatan sevmek” hiçbir siyasi düşüncenin tekelinde değildir… Hiç kimse üzerine alınmasın. Tekrarlıyorum! Hiç kimseyi ve hiçbir sosyal yapıyı hedef almıyorum… Kastettiğim kişinin kendisinedir.)

“Vatan için ölürüm” demekle ölünmüyor…

Ne askerimiz ne polisimiz; “hadi biz operasyona gidiyoruz. Sen de gel.” Demez… Dolayısıyla da ahkâm kesmek, önde olmak vs.. yurtseverlik falan değildir…

Önce kendi kendimizin sınavını yapmalıyız… Ve kimseyi (hele kötüye kötüyü) örnek vermeden içimizdeki yurtseverliği bulmalıyız… Sonra da etrafımıza anlatmaya çalışmalıyız…

Ben yurtseverim diyeceksin…

Vatanımı, ulusumu seviyorum, diye ekleyeceksin…

Sonra ihalelerde usulsüzlük yapacaksın. Başkasının hakkını yiyeceksin… Yeri geldi mi silahlı silahsız kaba kuvvet kullanacaksın ve hatta suç örgütü teşkil edeceksin… Mafyalaşacaksın, baskılar kuracaksın, yolsuzluklar yapacaksın. Malzemeden, işçilikten çalacaksın…

Sonra ben yurdumu seviyorum diyeceksin…

İşyerinde sattığın malın karşılığında müşteri isterse belki ama gelende fatura kesmeyeceksin…

Sigortasız işçi çalıştıracaksın, Vs..

Çalıştığın özel ya da Kamu kuruluşunda işine ve iş saatlerine sadık olmayacaksın…

Daha sonra da vatan severim, milliyetçiyim, yurt severim, ulusalcıyım diye mangalda kül bırakmayacaksın…

Olmaz kardeşim…

Böyle bir düşünce yok!

Bunu adı konmadı henüz… Sonu “lik”, “ist” ve “sizm” le biten sana göre bir kavram geliştirilemedi…

Bu adı konmayan fikirdir…

Ya adam gibi bu yurdu seveceksin. Askere gidecek, vergini vereceksin…

Ya da kendi kendine kimlik bulup aklınla yüreğin çelişkisini menfaatlerinin doğrultusunda harcamayacaksın…

Hz. Mevlana’nın dediği gibi: Ya olduğun gibi görün. Ya da göründüğün gibi ol…