“Apartmana ait” park yeri

Genişçe bir ara sokak… Hatta cadde bile denebilir. Sokağa araçlar sağlı-sollu park etmiş.

Ben de kendime boş bir yer buluyor, park ediyorum arabayı.

Arabadan inerken bir adam bitiyor tepemde, “Birader…” diyor, “Burası apartmana ait. Park etmek yasak…”

Mantıklı bir şeyler söyleyerek, söylediğinin mantıksız olduğunu anlatmaya çalışıyorum adama:

“Beyefendi burası sokak… Apartmanın özel park yeri değil. Trafik bir şey demediği sürece herkes buraya aracını park edebilir.”

Adam beni gayet sakin dinliyor ve benim söylediğimden daha mantıklı (!) şeyler söylüyor:

“Valla bilmem… İtin biri gelir lastiğini keser, kaportanı çizer, camını kırar… Ben senin için söyledim. Gerisini kendin bilin!...”

İkna oluyorum adamın söyledikleriyle. Arabama tekrar binip uzaklaşıyorum “apartmana ait” park yerinden.

Neme lazım… İte dalanmaktansa, çalıyı dolanırım daha iyi.