"Aşk Beni Sana Saklıyor" ya da Fatma Aras'ın Hece şiirleri

Geçmiş yıllarda Türk dilinin doğal bir vezni özelliğini taşıyan, parmak hesabı olarak da bilinen hece şiiri, hecelerin sayılarına dayanan ve Türk yazınında kullanılan bir nazım ölçüsüdür.

Türklerin İslâmlığı kabulünden sonra, Arap ve Fars yazınlarında aruz vezni kullanılmış. Aydınların oluşturduğu aruzun yanı sıra, halk ozanları hece’yi terk etmemişler, şiirlerini duru ve akıcı Türkçeyle yazmayı sürdürmüşler.

Hece şiiri anlaşılır bir Türkçeyi içerir. Hecenin şairleri Türk dilinin olanaklarını daha özenli, daha duyarlı kullanmışlardır.Halk ozanlarının sıcaklığını, içtenliğini buluruz onlarda.

Aruz şiirini de yok sayamayız, yadsıyamayız elbette. Divan şiiriyle anılan aruz, ölçü, uyak, anlatım zenginliği, ezgisi ile şiirimizde bir süreçtir. Kuşkusuz sanatlı yapısıyla, ağdalı diline karşı olsak da, yabancı saysak da sanatın inceliklerini göstermesi bakımından anlamlıdır. Ama hece daha bizdendir, daha cana yakındır, sadedir, durudur, içtendir. Günümüzde bu şiiri uygulayanlar yok değil. ancak günümüz şiiri heceyle yoluna devam etmiyor.

Ancak Fatma Aras da bu şiirin tutkunlarından. Halk şiirinin duyarlıklarını, kendine özgü biçemle hece şiirinin olanaklarını kullanarak sürdürüyor. Dilinin sıcaklığını, anlatımındaki inceliği, sözündeki dostluğu hece yoluyla iletiyor okura.

Onun şiirlerinde yaşanamamış aşkların özlemini yakalamak olası. Aras’ın dizeleri arasında Anadolu’nun ozanlarını buluyoruz sanki. “Ben yunusum derin sular severim” dizelerindeki gibi kimi zaman Yunus olmayı yeğliyor Aras. Kimi zaman Dertli gibi sesleniyor;kimi zaman bir Mevlana duruşu sergiliyor. Pir Sultan gibi öfke seline yakalandığı da oluyor kimi zaman:

Fatma Aras dizeleri zorlamıyor; şiire kaptırdı mı mkendini, arkası çorap söküğü gibi sanki kendiliğinden akıyor. Şiirini duru sözcüklerle oluşturma çabası gözleniyor. Şiirlerini okurken, konu dağınıklığına rastlamıyorsunuz. Kullandığı uyaklar da okura itici gelmiyor. Onun şiirlerinde göze çarpan en önemli durum, terk edilmişlik duygusunun varlığı. Bu yüzden vefasızlık olgusuna da dokunuyor kimi yerlerde.

(Yaman yağdı yine kar, sy.39)

Fatma Aras’ın söylediklerinde aşk, sevgi, öfke, dargınlık hüzün, tasa çeşitliliği de gözümüzden kaçmıyor. İnsanla buluşan her duyguya yer var onun şiirlerinde. Sevdalıyken bile dik durmayı yeğleyen tavrını seziyorsunuz. Şiirlerini okurken, eksikliğini duyumsattığı durum da gözden kaçmıyor. Doyasıya yaşamak istediği, tinselliği öndeleyen, duyarlığını öne çıkaran aşkı özlediğini dizelerinin arasından bulup çıkarıyorsunuz.

(Benim Gibi sevseydi s.36)

Aras, 2-3 yıldan bu yana katıldığı, şair Veysel Çolak'ın İzmir Karşıyaka'da başarıyla sürdürdüğü Şiir Atölyesi çalışmalarının da etkisiyle, serbest şiirin de kapısını çalıyor. Yakın zamanlara dek hece'den başka şiir düşünmeyen Aras, bu inadını kırmışa benziyor. Alaz, Şehir ve Denizsuyu Kasesi gibi dergilerde serbest şiirlerini de yayımlıyor. Kimi zaman dostlarıyla paylaştığı, bazılarını yayımladığı bu şiirlerden Ateş Saati'ni buraya almak istiyorum. Aras bu şiiri de başarıyla sürdüreceğe benziyor.

Kitabına adını veren SAKLIYIM şiiri sanki Fatma Aras’ın yazdıklarının bir özeti gibi:

Fatma Aras'ın ilk şiir kitabı olan SAKLIYIM, İzmir'de Etki/Dize Yayınları arasında 2009'da okurlarla buluştu. Aras'ın kimi şiirleri de bestelendi.