"Ateş düştüğü yeri yakar "

"Ateş düştüğü yeri yakar." sözünün anlamını kavrayabildiğimde, çok sevdiğim babaannem ve dedemi bir yıl arayla ardarda kaybetmiştim. Evet bu söz bunu anlatıyormuş demiştim kendi kendime çocuk aklımla!

Yıllar ilerleyip nice kayıplara boyun eğerek ve aklımda bedenimle beraber büyüdükçe Öyle olmadığını, yani  "ATEŞ" düşen yerin o gün algılayabildiğim kadar dar olmadığını öğreniyorum ki, dünyanın bir ucuna düşen ateşin koru düşüyor benim yüreğime de, ülkemin bir köşesine düşüyor bir ateş topu öyle büyüyor ki düştüğü anda tüm ülkeyi sarıyor boyumuzu aşan alevler. Ekran karşısında gördüklerimi dilim döndüğünce dualarımla, kendi benimdeki yarayı gözyaşlarımla hafifletmeye çabalarken çok sevdiğim bir dostumun, Hayat arkadaşı, yaşam yoldaşı, evinin direği yıkılmış öğreniyorum. Canım, can dostum Allah'ım sana ve tüm yaralı yüreklerimize kendi  yağmurundan  göndersin yoksa biz kendi gücümüzle başa çıkamayız bu yangınlarla ...

Yas günleri yaşıyoruz, yanıyor yüreklerimiz. Allah' dan gelene boynumuz kıldan ince, çaresiz ve teslimiyet durumundayız, ama insan eliyle önlem alınabilip önlenebilme olanağı varken bunca kıyıma neden olanlara ne diyeceğiz bilemiyorum. Yüce yaradanın adaletine teslim etmekten başka bir şey gelmiyor aklıma sadece şunu biliyorum ki; Dilimizin ucuna kadar gelip yutkunmak zorunda olduğumuz düğümlere yer yok artık yüreklerimizde! güzel günler görsün, yüzleri gülsün istiyorum bu ülkede emeğinden başka sermayesi olmayanların  da ...