_Ben seni hak etmiyorum.._

“Sen benden çok daha iyilerini hak ediyorsun” diyordu telefondaki ses.. “Benden daha iyi, daha olgun, daha anlayışlı, sana yakışan, benden daha çok iyilerine layıksın işte” diye devam ediyordu; biraz alkollü ve biraz buruk ses tonuyla..

Bu sözlerin ardından susuyordum ben karşısında yine, sükunetle.. İçten mi söylemişti bunu, öylemiydi gerçekten?? Ben ondan daha iyilerine mi layıktım, terazi bende daha ağır mı basıyordu?? Benim artılarım mı fazlaydı, yoksa onun eksileri mi?? Peki öyleyse ben niye yapmamıştım bu kıyaslamayı.. Oysa ben hiç düşünmemiştim beni kim hak ediyor ya da kim hak etmiyor diye.. Bir keresinde eski sevgililerimden birine söylemiştim bu kelimeyi “Sen beni haketmiyorsun” diye.. Günlerce içine oturmuştu.. Yedirememişti bu kelimeyi.. “Eğer bu dünya da seni hak eden biri varsa, oda kesinlikle benim” demişti.. Peki hak etseydi yanımda olmaz mıydı ve şuan ondan eski sevgilim diye bahsediyor olmazdım sanırım.. Bir zamanlar biri beni hakettiğini savunurken şimdi bir başkası geçmiş karşıma beni hak etmediğini söylüyor.. Oysa biliyor içim beni hak ettiğini söyleyen aslında hiç hak etmiyor.. Ama diğeri.. İşte onda düğümler kilitleniyor.. Yüreğim, sadece bunları söylerken içten olmadığını, mecburiyet karşısında çaresiz kalıp, kelimelerin döküldüğünü hissediyor ama sesini bile çıkartmıyor.. Ve yine o yüreğim ne zaman hayatta birinin onu hak ettiğini düşünse hep ya yanılıyor ya da kaçıyor.. Kaçtıkları korkutuyor, yanıldıkları canını acıtıyor.. Ama yine de hangileri beni gerçekten hak ediyor bilmiyor.. Düşünmekten yoruluyor, yaşamaktan soğuyor böyle durumlarda insan.. Kendini hiç olmadığı kadar güçsüz ve savunmasız hissediyor.. Yarım kalan bir şeyler seziyor ama tamamlayamıyor.. Birisi birini aldatıyor, diğeri ben bunu haketmemiştim diye ağıtlar yakıp, gözyaşları döküyor; bir diğeri ötekine yalanlar söylüyor, o bunu çoktan haketmişti diyerek günah çıkartıyor.. Oysa herkes herkesi her şeyi mi hakediyor yoksa kimse hiçbir şeyi mi haketmiyor?? Peki ya insan hak ettiğini değil de haketmeyenin haketmesini isterse, ya hak eden onu mutlu eden değilse veya hakettiğini söyleyen mutlu eden ama haketmeyense..

Ne karışık bir durum bu böyle.. Hayatta hak ettiğimiz ne bizimle ki bunu kıyaslamak bile bize kalsın.. Bırakın aldatan aldanmışlığıyla, yalan söyleyen kandırılmışlığıyla haklı kalsın.. İşte yine geçmiş birileri karşıma benim hakkımda karar veriyor, o çoktan belirlemiş her şeyi, kim neyi hak ediyor ya da hak etmiyor, o biliyor.. Bana da yine her zaman ki susup kabullenmek kalıyor.. Ve içimden şu cümleler dökülüyor: “Dilerim hak eden hakkettiğini bulur ve hak ettiğine mutlulukla kavuşur ve bende inanıyorum ki günün birinde hak ettiğim mutluluğa kavuşacağım, sabırla.. ”

30.06.2009/salı