“Ben Türkiye’nin hiper starıyım!”

Türkiye’nin bir şeyi olmak mı, olmamak mı işte bütün mesele bu(!) Hiçbir şey olamıyorsanız Türkiye’nin bir şeyi mutlaka olursunuz. Endişelenmeyin yani bu mevzuda. Bir baltaya sap olmak ya da olamamak gibi bir derdiniz olmasın. Balta hazır, sap da malum sizsiniz. Tam anlamıyla bir balta olmamak için bir engel yok önünüzde. Sözüm meclisten dışarı tabi alınmayın üstünüze…

Türkiye’nin illaki bir şeyi olduklarını iddia eden insanları küçümsemek değil bu, tüm olanlar karşısında tek hissettiğim sadece bir iç kanama. Tabi ki ülkenin ihtiyacı var bir şeylere ;ama bu hiper star mı tartışılır. Hiper star üzerinden gidince söz dönüp dolaşıp Ajdar’ a çıkıyor. Televizyon kanallarının gözümüze gözümüze soktuğu, nereyi açsak karşımızda bulduğumuz milyonlarca insandan biri. Medyanın yeşerttiği ve yine medyanın solduracağı biri. Ne kadarı sahte ne kadarı gerçek anlamakta güçlük çektiğimiz, kendisini hiper star ilan etme ihtiyacı duymuş milyonlarca insandan biri.

Elimde kumanda, üstünde düğmeler, her şey benim kontrolümde istediğime basmakta özgürüm değil mi? Dokuzuncu düğmede takılıyorum başlıyorum izlemeye. Gülemiyorum maalesef 9’uncu düğmedeki hadiseye. Öyle iç parçalayıcı ki, tarifi imkansız. Hani derler ya kelimeler kifayetsiz kalıyor. işte öyle. Bir insanın farkındasızlığıyla dalga geçmekle geçmemek arasında kalan, reyting reyting diye yırtınan sunucuya mı gülmeli, kendinin farkında olmayan hiper stara mı? “Türk sanat müziği artık müzeye kaldırılsın” Ülkemizde televizyon en çok takip edilen kitle iletişim aracı olarak gencinden yaşlısına herkesin kendisini adayarak başına oturduğu bir makinadır. Hatta makine olma özelliğini yitirmiş evimizden biri gibi olmuştur. Popüler kültür denilen, tüm kültürel değerleri alaşağı ederek kendisini yücelten şeyin en yakın dostudur. “Ben Türkiye’nin starıyım hem de hiperim” diyor. Sanat müziğini müzeye kaldırıp; çikita muzlu, kavunlu, karpuzlu, mısırlı, kısırlı şarkıları eşliğinde sahnede ordan oraya dolanıyor. Alkışlanıyor, alkışlandıkça daha da hiperleşiyor. Hiper tansiyonumu azdırıyor. Sunucu dans ediyor çikita muzlu şarkıda…

Türkiye’nin bir şeyi olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu! Eğer illaki bir şey olmak istiyorsa kişi önce akıl sahibi sonra insan olmalı. Onca insan, onca akla rağmen hala bu ülkenin bir şeyi olamadılar. Ama bir “r” harfiyle her şey oldu bitti diyenlere ne demeli?