"Dertli söylegen olurmuş "

Tuhaf gelecek belki ama; kendime her sene bir "ilk" hediye ederim ben.
Blogda yazmaya başlamak da bunlardan biriydi mesela...
Ama en uzun soluklu "İlkim"; Radyoda yaptığım programım oldu.
Yaklaşık 14 yıldır aynı program adıyla , aynı gün ve saatte sürdürüyorum.
ilk başlangıcım Cem Radyo'da olmuştu ve sonra Radyo Barışta sürdürdüm.
Şimdi yeniden Cem Radyo'dayım...

Bundan 14 yıl önce kalabalık bir toplulukta oturuyorken; her zamanki gibi yine dinleyici rolündeyim tabi , ( şimdilerde biraz biraz gevezelik edebiliyorum ama ) o kadar çok sıkmıştı ki canımı konuşulanlar:
insanların vurdunduymazlığı , duyarsızlıkları.....
Ne bileyim sevgisizliği.....

Hani bilirsiniz ; dertli söylegen olurmuş ya....
Ama söylegen olamayanlarda yazarlarmış..:)

Ben de eve döner dönmez bir şeyler karaladım....

Yaşamın kıyısına sürmek zorunda mı kaldık, yoksa sürdükmü düşlerimizi?
Aşklarımızı, sevdalarımızı, dostlukları, arkadaşlıkları, barışı...
Üstelik "yaşamak şakaya gelmez" diye başlayan
söylevler verdik bilgiç, bilgiç.
Ama hiç ciddiye almadık yaşamı;
hiç ciddiye almadık...
Meğer ne güzel şeymiş yaşamak!
Ne güzel şeymiş yanaklarımızın gözyaşlarımızla ıslanması,
Dostumuzun acısının yüreğimizi yakması,
Kahkahalarımızın birbirine karışması,
Ve sevebilmek;
hemde rahatsız edecek kadar sevgisizliği.

Ne güzel şeymiş...

...
Bir süre sonra ; canımı sıkan şeyleri yazıya dökmek yetersiz kalınca konuşarak paylaşmaya karar verdim.
Ve böylece RADYO sevrüvenim başlamış oldu....

Programımın adını; "Yaşamın Kıyısındaki Düşler" koydum.

İstedim ki- hala istiyorum -
Program boyunca kurduğum her cümle, okuduğum her şiir, öykü, masallar vs.
yaşamın kıyısına sürdüğü(müz)m yada sürmek zorunda kaldığı(mız)m bir düşümü/ düşümüzü, yaşama katmaya katkıda bulunsun.

Umarım başarıyorumdur...

aralık-2009-haticeatalay