Dök içini rahatla

Gerek birebir sohbetlerde gerekse Face book’ta sevip saydığımız yazar dostlarımızla fiskos seansları düzenliyoruz arada bir!
Blog ortamının gidişatı hakkında kimileri olumlu, kimileri de olumsuz konuşuyor.
Hatta memnuniyetsizlik konulu bloglar pek bir sıklıkla yazılıyor bu aralar!
Ancak hiç kimse olaylara yapıcı bir yönden yaklaşıp harekete geçmiyor.

Yani “dağ dağa kavuşmaz, İnsan İnsana Kavuşur” atasözümüz pekâlâ benimseniyor.

Ama “Dağ Dağa Küsmüş Dağın Haberi Olmamış” atasözümüz es geçiliyor!

Tamam, orta yerde bir takım sorunların var olduğu söyleniyor ama çözümü noktasında kimin nerede durduğu maalesef ki belli değil.

Hani genel bir kanıya varıp bu denli gerilmemizin aslında bir gereği var mı yok mu bir öğrensek rahatlayacağız.

Tam aksine çevir kazı yanmasın taktiğiyle ve sadece günü kurtarmaya yönelik politikalar uygulanıyor.

Oysa yakındığımız sorunların kaynağı olarak nitelendirilen ve sayısı iki elin parmaklarını geçmeyen can sıkıcı etkenlerden uzaklaşmak gayet mümkün.
O halde pire için yorgan yakmanın ne gereği var?

Yani kendimize ait kapıları kilitli tutarak, yazma açlığımızı baskılayarak aslında kendimize ceza vermemiz çok anlamsız!
 
Canını sıkan birşey varsa yaz dök içini rahatla, olmadı gül ve geç!

Çünkü sağlıklı iletişimi engelleyen önemli faktörlerden birisidir suskunluk, sessiz muhalif olmanın hiçbir getirisi olamaz.
Aksi halde hiç kimse yaşadığımız toplumda hepimize düşen bazı sorumluluklar olduğu gerçeğinin farkına varamaz.

Öyle ya, dükkânını siftahsız kapatmayı peşinen kabullenecek esnafın burada işi ne?