- Kategori
- Aşk - Evlilik
“Düş”ündüm düşümde buldum seni
Nasıl düşer yüreğe sancı, nasıl düşü olursun bir kalbin? Bilmiyordum, öğrenmeye de korkuyordum…
Düş gerekti çabalamak için, aşk için. Aşka dair düşlerimiz yoktu oysa. Önce düşün oldum, hiç aklında yokken… Kader miydi bir bilinmeze koşmana sebep… Düşündük kaderde karar kıldık geçen zaman içinde tanıdıkça birbirimizi. Sonra düşünü anlattın, düşündeki kadın olmuştum…
Düşüne düştükten sonra, sen anlattıkça ben de düşünmeye başladım, öğrenmek istedim aşkı. Korkarken aşktan, korkmadan aşktan, korkmadan hiçbir şeyden yaşamak istedim. Nasıl başladı, nasıl düşlerime girdin anlamadım. Bir gün düşümde buldum seni. Düşlerimdeydin artık. İstediğimin sen olduğunu anlamıştım…
Beklenmedik bir anda çalarmış aşk kapıyı, kapıyı çaldığını da heyecanı hissettirirmiş, yaşadım hissettim. Senle kalbim ayrı çarptı, senle dünya bir başka görünmeye başladı gözlerime. Kalbimde, hayatımda, düşlerimde varsın artık… Sonunu bilmeden, sonundan korkmadan, her gün daha çok severek sana koşmak bu yollarda… Her adımda yeni keşifler yaşamak. Gözlerinin rengini görmek, kalbinin atışını hissetmek, senle sonsuzluğa uzanmak… Gözlerimde kaldı gözlerin o ilk çarpıştıkları, sevda ateşinin düştüğü andan beri.
Sen düşlerimde yaşadıkça, gözlerin gözlerimde kaldıkça dünya başka güzel, hayat yaşamaya değer olacak…