“Elinden geleni yapmak” ölçü olamaz; çünkü elinden gelenin ne olduğunu bilmiyoruz

“Elinden geleni yaptım” diyorlar kabul ediyoruz ama doğrusu burada bir aldatma olabilir. Ne bileyim ben senin elinden ne geldiğini, belki daha fazlasını yapabiliyorsun.

Geçerli savunma, geçerli mazeret, kişi sonuç alıyor, biz ikna oluyoruz; elimden geleni yaptım diyerek bizi kandıran kimseye karşı yapabileceğimiz hiçbir şey yok.

Ben yine de diyorum ki imkânsız şeyleri ayırırız; yapılabilir/olabilir olanın normal şartlarda yapılmasını isteriz. “Ben elimden geleni yaptım ama olmadı” Sen elinden geleni yapsaydın olurdu; çünkü bu yapılabilecek/olabilecek bir şey.

Yapılabilecek bir şeyin olağanüstü bir durum olmadığı takdirde yapılmasını şart koşarız. Öyle “Elimden gelen bu, elimden geleni yaptım” gibi aldatmaya yönelik şeyleri kabul etmeyiz. Yani bir kişi başarması gereken bir işi başaramadığı zaman “Elimden geleni yaptım” deyip sıyrılamaz.

Normalde bir insanın neyi başarıp neyi başaramayacağı bellidir zaten. Ancak hani o işin yapılmasını zorlaştıracak ya da imkânsız kılacak durumlar ortaya çıkmışsa bizim bunu zaten dikkate almamız gerekir.

Sorun bazı kişilerin “Elimden geleni yaptım” deyip sıyrılması değil, bizim bu sözle ikna olmamız. Adam böyle deyince tamam diyoruz. O söylüyor ama nereden bileceğiz elinden geleni yaptığını? Bu iş normalde bu şekilde yapılabilir ama başarılamamış. Elinden geleni yapsan iş olurdu. O zaman yeteneğinde ya da kapasitende sorun var, yanlış kişiyi seçtik.