_Gece Vakti Ölme Dost!_(ağıt-şiir)

Gece vakti vay!
Saatler nasıl da işler insan kulağına,
Nasıl da çağırır toprak adamı,
Ve nasıl da arar insan bir damla su vereni....


Demek gece vaktiydi ha,
Damla damla eridiğin, hüzne biriktiğin,
Demek nefes almanın bayram olduğunu,
Soluksuz kalınca anladığın....


Şimdi bütün tomurcuklar titriyor,
Mevsimler de kat kat acılara büründü dost,

Sen bir köy öğretmeniydin,
Düşlerine benziyordu yüzün,
Çaresiz ve de güzel......

”Gecede yalnızlık düşer yüreğime,
Şafakta, ağır karanlıkta ayrılık,
Gözlerimde hoyrat çocuklar,
Kar diz boyu,
Yaşamak ,
Bunca umuda yeniden varmak olur “diyordun.
Böylemi donup kalacaktı,
Gözlerindeki gülücükler.
Yağmur böylemi yağacaktı ,
Kömür karası saçlarına.......


Gece vakti vay!
Gölgeni dağlara,
Sesini çağlayanlara bıraktığın.
Kanayan yarana merhem olsun diye,
Karanlıktan gün ışığı dilediğin.
Ya yıldızların,
Gece vakti toprak damda saydığın,
Hani yıldızların neredeler.
Dinlediğin rüzgar,
Gözlerinde uçuşan göçmen kuşlar,
Deli gibi burnumda tütenim......

Vay boynuna sarılayım,
Yalnızlığını sonlayan insan nefesi olamadığım.
Durdu duracak bir yürekle yollara vurulduğun.
”Sürdüm kendimi azap diyarlarına” demiştin
Ama, nice adağın ardından,
Çınlayan bir çocuk sesi gibiydin.
Say ki çektiğimiz acılar masaldı,
Ve zorlu kışı birlikte aştığımız dostluklar,
Sımsıcak durur yüreğimde,
Baharda daha bir gür yeşerecektik hani.
Bu ne tabuttur taşıyorlar dost, allı yeşilli,
Bu ne tabuttur taşıyorlar vakitli vakitsiz......


Gece yastıkta ağlaşmayı ,
Sabah aynayla gülüşmeyi sevmiştik en çok.
Sen demiştin,
“Hüzünlü bir türküyle paylaşılan gecelerde,
Başım dayayacak,
Bir omuz arama huylarından vazgeçmeli”........


Şimdi zor mu dost,
Zor mu böyle yalnız,
Şimdi böyle yazgına razı,
Boylu boyunca uzandığın......


Gece vakti vay!
Acı nasıl da oturuyor adam yüreğine,
Sızlıyor her bir organ,hele de burun direği.
Şimdi içimden defederek,
Erkekliğin aptalca gururunu,
Ağlıyorum hıçkırıklara boğularak......


Ancak anlar insan o zaman ,
Hayat bir oyun,
İstediğimiz gibi oynayabileceğimiz bir oyun.
Ya içindeyiz, ya dışında hayatın.
Ya ayakta, elde asa,
Ya yatakta, kül basarsın yarana.......


En sonunda gece vakti vay!
Ya kuşluk vakti mışıl mışıl bir uykuda,
Ya da mermer bir taşın üstünde çırılçıplak.
Kemiği kazıyor bıçak..........

İbrahim KAYA___________________________________

Bu yazı kalp krizi sonucu hayatını kaybeden bir meslektaşımın ölümü anısına tarafımdan kaleme alınmıştır.,

www.idealistogretmenler.com