"Gel biz olalım."

Bir toplumun gelişmesi, o toplumu oluşturan bireylerin tek tek gelişimi ile mümkündür. Bireylerin ise bir birlerine en az kendileri kadar ihtiyaçları vardır.

Bir önceki yazımda teknolojinin dünyayı bir köy haline getirdiğini söylemiştim. Bu köyde herkes herkesten haberdar. Bu bilme ihtiyacının altında sadece merak yer almıyor. En büyük ihtiyaç aynı zamanda paylaşım ihtiyacıdır.

Bilgiyi paylaşmak zorundayız. Her kesin başarı hikâyesi yazacak kadar ya da her şeyi kendi üretecek kadar zamanı yok. Hayat bir ekip çalışmasıdır ve başarı için, kişisel yetkinlik ve çabalarımızın yanı sıra bu ekibe ihtiyacımız vardır. Çünkü bu ekip içerisinde ustadan kalfaya, kalfadan çırağa, mühendise, yani her düzeyden çalışana ihtiyaç vardır. Biri eksik olursa o yapı çöker.

Birlik olmak her zaman artı bir değerdir ve zor zamanlarda bu bir kalkan olur.

İnsanların bir arada yaşama ihtiyacının altında “daha güçlü olma” isteği yatar.Toplumun en küçük birimi olan ailenin temelinde hayata karşı daha güçlü olma isteği vardır.

Dernekler, vakıflar ve birçok kurum daha güçlü olmak ve haklarını daha güçlü savunmak için birlik olurlar. Şirket evlilikleri daha güçlü olmak ve ayakta kalmak için, gerçekleştirilir.

( Bilginin ve her hangi bir düşüncenin yayılması için dahi sosyal medyada bir birimize ihtiyacımız var. Ne yazık ki; kaç kişi beğenmiş, kaç kişi eklemiş, kaç kişi ne yazmış dediğimiz bir zamandayız. )

Günlük hayatımızda dahi, ağzımızdan çıkan bir sözü, onaylatma ihtiyacı duyarız. Bu bize güçlü hissettirir.

Bulunduğumuz dönem itibariyle tek başımıza adeta adım atamayacak bir durumdayız.

Sonuç olarak;

gelişmek için, bilgi için, iletişim için, iş kurmak için, sosyalleşmek için, paylaşmak için, para kazanmak için, eğlence için, aşk için, sevgi için, üremek için, aile olmak için, toplum olmak için, kötü günler için, iyi bir birey olmak için ve yaşamak için..

Daha çok şey için bir birimize ihtiyacımız var.

“Sen seni bırak ben beni bırakayım. Gel biz olalım." Demiş Mevlana

O halde formül çok basit; Farklı düşüncelere, farklı renklere, farklı tercihlere, farklı inançlara,farklı türlere ve farklı olan her şeye rağmen, bir arada yaşamanın yollarını öğrenmek zorundayız.

Evrensel uyum budur. 

Arzu Aytekin

http://www.arzuaytekin.com