"Gerçek arkadaşlıktan önemlidir"

Neredeyse iki yıldır yazıyorum denilemez, ama spartanın tanrıları yaz diyor. Beran’ın yazısı da tetikledi.. En azından üç günde bir yazmalıyım diyorum.. En zor dönemde, en bunaldığımız dönemde MB de bir çok kaygı ile ve kontrollü yazarken bir çok insanla tanıştık; demokrasi, demokratlık, ekoloji, sevgi, aşk konularında söyleştik…

Küresel yerel konularda insan hakları temelinde tavır aldık, itelendik ötelendik; bi ton cinsel, siyasal küfre maruz kaldık.. Üç idik beş olduk, daha çoğaldık sesimiz daha gür çıktı gündemi belirlediğimiz oldu, etkiledik etkilendik..

Vazgeçmedik dur demekten.. Sonra kendi kendine duranlarımız oldu.. Sürekli dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyor olmaktan da usandık belki. Ama hala spartaya ulaşamadık… Spartalılar espirisini yeni yazarlar bilmez, merak ederlerse eski yazılarda bulurlar, sanırım spartalılar dönecek…

Memlekette hala vesayetten kurtulamadık, hatta yeni tür vesayetten kaygı duyanlarımız bile var.. Olumlu gelişmelerde yaşadık,  ama yetmiyor.. Yetmez ama evet dediğimiz için de işitmediğimiz laf kalmadı ancak son gelişmeler haklılığımızı gösterdi..

Spartalılar tanımında bulduğum bi çok arkadaş nerdeyse yazmıyor artık ancak yazmak gerek. Yazmak, gündelik olana teslim olmamak … Kendinle baş başa kalmak, kendine vakit ayırmak, arınmak, sorumluluk almak.. Önermek…   Anlamı…

Benim son zamanlarda en fazla önemsediğim konu Halil Berktay, Murat Belge tartışması..  Halil Hoca “Gerçek, arkadaşlıktan önemlidir” yazısında  Siyasî angajman ile ahlâkî tutarlılık arasında bir tercih yapmak zorunda olduğunu algıladığında, ikincisini seçtiğini ifade ediyor.. Bu çok önemli bir ayrım noktası.  Yapılması gereken geçmişten radikal bir kopuş.. Geleceği böyle bir eksenden aramak heyecan verici ve cesur bir tercih… Etyen Mahçupyan da yıllardır taviz vermeden aynı ahlaki tutarlılıkla devam ediyor, son iki yazısında Hrant'ın üzerinden yaşanan gelişmeleri eleştirirken dikkat dikkat dikkat diyor, hepsi bu.. Halil Berktay'ın Tony Judt üzerinden tespiti de bir dikkat:“Gerçek, arkadaşlıktan önemlidir”

Önemsediğim 2. süreç “yetmez ama evet” süreci, işkencecilerin ve 12 eylül’ün yargılanma süreci dahi doğru bir tavır aldığımızın göstergesi.

Aradığımız aşkı hala bulamadık;  olan biten, yetmiyor, insan çoğunlukla umutsuzluğa kapılıyor ancak artık ülkemizde daha çok insan konuşuyor ve tartışıyor ..

Biz aradığımız aşkı henüz bulamasakta daha açık ve net tanımlamaya başladık; 350 ppm eylemliliklerinde; biz %99 onlar %1 işgal hareketlerinde… Spartalılar, melezler esprileri %99 da kendini küresel anlamda buldu, gerisi bizim dik durmamızla ilişkili..

Camus’nun  Sisifos'u anlamsız bir evren içerisinde anlamı arar. Sisifos tanrılar tarafından bir kayayı dağın tepesine çıkarmakla cezalandırmıştır. Ancak her çıkarışında kaya geri yuvarlanmaktadır,  bu durum sonsuza dek devam edecektir. Sisifos  her deneyişinde tekrar düşeceğini bile bile taşı çıkarmaya çabalar. Çünkü tepelere doğru tek başına didinmek bile bir insanın yüreğini doldurmaya yetebilir, belki yaşam bir cezadır... Spartalılar bu cezaya direnenlerdir ve bu direniş %99 ‘la dünyanın bir parçası olduğunu da gördü.. İnsana dönüş  çabası, faydacılıktan arınma çabası hiç bir  zaman boşuna değil..

İyilik kendimize olan değil asıl ötekine olan davranışlarımızın uzantısıdır..
Kendimiz için dilediğimizi başkaları içinde dileyelim..  Ve yazmaya koyulalım yeniden..

İyiler kazanır kötüler kaybeder...
 

Haydi Gelsin

Gökyüzü, gökyüzü
Rüzgar vursun, uçsun mendil.
Issızlığın içinde bir gülüm
Kaldım kışın ortasında
Ey dağ başındaki genç,
Yalnızlığın ne olduğunu bir sen bilirsin

Kaldım buralarda, bîçâreyim,
Kimseler yok, nerede bekleyenlerim?
Ey dağ başındaki genç,
Sen bilirsin sıcak yelin ne olduğunu

Hey, haydi aksın pınar
Kimse gelmedi, gitmedi

Yaşlı dedi: “Delikanlı hoşgeldin,”
Delikanlı dedi: “Ben yolcuyum, rüzgarın peşine düştüm, geldim.”
Kardeş Türküler