'Giderayak ' Ufuk Güldemir

Ufuk Güldemir’i yakından tanımadım.

Onu en çok kartel medyasına karşı tek başına verdiği savaşımla tanıdım.

Gazeteci kimliğiyle Cumhuriyet ve Milliyet günlerini de anımsıyorum, okur olarak.

Dün ölüm haberi televizyon ekranlarına düştüğünde, ilk olarak bir ‘av tartışmasını’ anımsadım.

Bugün de sevgili Can Dündar’ın, “İkarus’un Düşüşü” nü anlatan yazısı takıldı gözüme.

“Geçen yıl ‘avcılığı ona yakıştıramadığımı’ belirttiğim yazıma öfkelenmişti” diyor..

“Ayşe Arman’la yaptığı söyleşide İkarus benzetmesi yapmış ve şöyle demişti:

‘Ben ona iyilik ve dostluktan başka ne yaptım ki, giderayak canımı yakan yazılar yazıyor’"

Ben de ‘giderayak’ ta takılıp kaldım.

‘Sona doğru’ luğun farkında olmak!..

Birden ABD eski devlet başkanlarından Ronald Reagen’ın hastalığının niteliklerini öğrendiğinde söyledikleri canlandı gözümde; ‘Güneşin battığı yöne doğru yol alıyorum!..’

Daha sonra Can Dündar’ın yazısını.şöyle yanıtlamış Ufuk Güldemir:

'Ufuk Güldemir'i üzdüğüm için pişmanım'' demişsin.
Beni üzdün doğru. Ama üzüldüğüme üzülmen, üzüntümü ortadan kaldırıyor.
Sokağa çıktığında her elini kaldırdığında her zaman taksi bulabilirsin. Ama ben, senin için, sağanak yağmurda bulabileceğin bir taksiydim.
Sen zannediyor musun ki ben bugüne kadar senin her yaptığını doğru buldum?
Dostlarının yağmurlu günde de sığınabileceği bir taksi olmaya çalışmalısın Can.
Ben yağmurlu günlerdeyim.
Sağanak altında..."

Can Dündar’ın Güldemir’i kızdıran o yazısını okumuştum yayınlandığı vakit.

Ve aslında bakmaya fırsat bulamayanlar için belirteyim, Can Dündar’ın bugünkü ‘İkarus un Düşüşü’nü mutlaka okumalı, hatta mümkünse arşivlemeli!..Duygu adına...dostluk adına!

http://www.milliyet.com.tr/2007/06/11/yazar/dundar.html