“Hele kalk kalk gibi gak gak demesi “

Çamaşır iplerinin gerildiği  borulara iki karga kondu. Biri bir tarafta diğeri bir tarafta. Oturma odasından onları gözlemeye başladım. Beni görüyorlar mıydı acaba? Tül perde beni görmelerini engellemezdi herhalde. Kaçmadıklarına göre…

Hiç kıpırdamıyordum. Kıpırdasam kaçabilirlerdi. Çocukluğumuzda kargalara taş atardık. Niye atardık ki? Taş almak için eğilirken kaçıverirdi kargalar. Bu tecrübeyle kıpırdamıyordum.

Kargalar bize alıştılar mı, alışmadılar mı bilemem. Ama biz onlara alıştık. Diğer kuşlar gibi onlar da sık sık penceremize konarlar. Eşim seslerini duyunca “Acaba ne diyorlar?”diye merak eder. Diğer kuşlarla da olduğu gibi onlarla da konuşur. Ben konuşamam. Bırakın konuşmayı dudak kıpırdatmıyordum ki kargalar kaçmasın.

Kargaların tünemelerinde, diğer kuşlardan farklı bir ustalık var mı? Var desem yanlış bilgi vermekten korkarım. Onun için sadece gözlemimden söz edeyim: Kargalar sağlam basıyorlar. Kim bilir, bize de sağlam basmamız gerektiğini hatırlatıyorlar.

“Çok kimsenin sevmediği kargadan örnek mi alacağız?”demezsiniz değil mi? Adem Babamızın çocukları da onlardan örnek almadılar mı?

Habil Kabil hikâyesini hatırlarsınız:

Habil’i öldüren Kabil, kardeşinin cesedini ne yapacağını şaşkınlık içinde düşündüğü sırada bir karga kendi kardeşlerinden olan bir kargayı gömmek için toprağı eşmiş ve ölüsünü oraya gömmüştür… “Nihayet Allah, ona kardeşinin ölmüş cesedini nasıl örtüp gizleyeceğini göstermek için yeri eşeleyen bir karga gönderdi. "Yazıklar olsun bana! Şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini örtmekten âciz miyim ben?"dedi. Artık pişmanlık duyanlardan olmuştu.” (Maide, 5/31)

Kargaların tek eşli oluşları, eşlerin herkesin gözünde olmamaları da örnek verilir kitaplarda.

Öte yandan karga edebiyatımız kargaların leş yiyiciliğinden tutun da hırsızlığına kadar olumsuzluklarla doludur. Kısaca hayırla anılmıyor karga.

Gözlemden söz ederken bu karga bilgisi de ne oluyor demeyelim. Gözlem sırasında aklımdan bunlar geçiyordu.

Aklımızdan bir çok şey geçerse odaklanamayız. Kargalara tam olarak odaklanamadım doğrusu. Başlarını sağa sola farklı açılarla çeviriyorlardı. Anlaşılan çevreyi tarıyorlardı. Ben de taramaya başladım.Ben dikkati çekecek bir şey göremedim. Bir karga gördü ki uçuverdi. Diğer karga biraz daha bakındı, sağa sola, aşağıya derken o da uçtu.

Kuş bakışı sözünü hepimiz biliyoruz: Yüksek bir yerden aşağıya doğru, bütün genişliği içine alacak biçimde bakma.

Olaylara, durumlara kuş bakışı bakmanın yararı olduğundan söz edilir. Olaylara sadece kendi açımızdan bakarsak bütünü göremeyiz. Ama yukarıdan bakarsak…

Bu anda,  TODAİE’deki bir hocamızın sözü aklıma geldi. “Ormanın içinde sadece birkaç ağaç görürüz. Ama dıştan, yüksekten bakınca ormanı görürüz.” Bu sözü yönetimle ilgili konuları işlerken söyledi hocamız. Sadece yönetimle ilgili konularda değil, beden ve ruh sağlığı konuları dahil her konuda yüksekten bakabilmenin yararı vardır. Tabii bilinçli bir bakıştan söz ediyoruz.

Karga gözleminden karga hikâyelerine geçtik. Sonra da bazı çıkarımlar yapmaya başladık. Doğrudan doğruya, hayatımıza zaman zaman kuş bakışı bakmamızın iyi olacağını; böylece hem kendimizi hem çevremizi daha iyi görebileceğimizi yazsak daha iyi olmaz mıydı?

“Karga karga gak dedi.” Bu yazıya da, şu şiire de bak dedi.

Karga

bağırır isede bol ciyak ciyak

kışın karda kışta denemez kayak

tüm zor şartlarına uydurur ayak

tabiat doğaya vurgundur karga

karışması kimin üstüne farzda

azcık kaba gibi buluyor arzda

bence hiçte değil detone tarzda

bu ses sana tanrı vergindir karga

hürriyet tutkusu ana teması

hiç bir vakit arzu etmez kümesi

hele kalk kalk gibi gak gak demesi

sanırım en güzel şarkındır karga

aile kavramı kutsaldır mersi

bazı konuk iter elinin tersi

üstele görürsün karete dersi

gereksin bir Cüneyt arkındır karga

hayat öğret bize gezdiğin köyle

layık olmasa da onlara öyle

öğretmenler için bir şarkı söyle

ne ise veririz farkındır karga..

Hüseyin Demircan

( Şiirin tamamı antoloji.com’da)

“hele kalk kalk gibi gak gak demesi

“ en güzel şarkındır karga .

Nedense bu dizeleri tekrarlamak geldi içimden.

Sabahattin Gencal, Başiskele – Kocaeli, 09. 10. 2011