"Hoşçakal gözüm"...

O bir döneme imza atmış koca yürekli insandı….

Bir anda ayrıldı aramızdan…

Eserleri kaldı… bir de hafızalarda yer etmiş

Yaşanmışlıkları…

Uzun bir süredir yazmadığım için, sevgili dost adına ancak şimdi bir şeyler

Söyleyebiliyorum. Cenaze töreninde olmayı çok istedim ama olmadı…

Ancak geçmişte yaşadığım dostluğun, sevginin hayalleriyle uğrurlayabildim

Onu bu dünyadan.

Yusuf Hayaloğlu …

Mavi gözlü dev adam...

Yusuf Hayaloğlu, Hem şair, hem ressam hemde müzik adamı…

Yıllar öncesine dayanırdı tanışmamız. Ben o dönemlerde omuzunda fotoğraf makinesi Gazetede haber peşinde koşan çaylak magazin muhabiriydim daha. Özellikle Ahmet Kaya'nın albümündeki şarkı sözleriyle ve çizdiği bazı resimlerle en yakın takipçilerinden biriydim onun.

Haber yapmak için tanıştım ve o tanışmamız zaman içerisinde, yıllar geçtikçe ağabey, kardeş ilişkisine dönüştü. Onunla oturup dertleşmeyi, memleket meselelerine kafa yormak yerine müzikten, fotoğraftan, sinemadan, aşktan, rakıdan, balıktan konuşmayı çok ama çok severdim. En son telefonla görüşmemizde yine her zamanki gibi Rumeli kavağında balık rakı sözü vermiştik birbirimize… Ama olmadı..

Ortak birde hayalimiz vardı onunla… Ege bölgesinde küçük bir köy evi, bahçesinde üç beş zeytin ağacı.. Sığınacak limanımız, yorulan zihnimizi temizleyeceğimiz mekanımız olsun derdi.

Ama olmadı…

Kısacası yaşayacak, paylaşacak daha çok hayallerimiz vardı..

Ansızın gitti… Arkasında yüzlerce şiir, şarkı sözü, eser bırakarak.

Söylemleri ve eylemleriyle adeta bir derviş gibiydi.

“İstediğin kadar güce ya da paraya sahip ol, yaşamı satın alamazsın”derdi Yusuf Hayaloğlu.

Bu yüzden hep ezilenleri, altta kalanları, tutunamayanları, bir baltaya sap olamayanları yazardı.”Hali vakti yerinde hiçbir problemi olmayanın neyini yazayım ayrıca iyi durumdaki bir adamın herşey çok güzel demesinden de sıkılıyorum” derdi.

Üzüntülerimin ve sevinçlerimin bir köşesinde hep sen vardın. Keşke bir yerden çıkıp “Ben daha ölmedim ulan kandırdım hepinizi” desen.. Ne olurdu?

Ama kötülerin adeta kazık çaktığı bu dünyadan sende tüm yitip giden iyiler gibi

Çektin gittin mavi gözlü dev adam…

Söylenecek, paylaşılacak o kadar çok şey var ki…

Ama sen söylemişsin zaten söyleyeceğini, bana ne hacet… tıpkı aşağıdaki şiirin gibi..

Güle güle güzel yürekli, cesur, asi ve bir o kadarda yufka yürekli adam..

Adın gibi Hayal oldun.. Ve tıpkı senin dediğin gibi

“Hoşçakal Gözüm…” Zamanı geldiğinde buluşmak ve görüşmek üzere…

kapici kardeş
sana zahmet bütün gazeteleri bul bana ...
hayır siyaset filan umurumda değil...
gidişata zaten karnım tok...
ama her gece bıçaklıyor beni bu anılar...
hiç bir gazetede tek satır bahseden yok...

ressam kardeş
ölümün rengini boyadın mı hiç ..?
kara topraktan kara mıdır...?
ak kefenden ak mı..?
kapıyı kalacakmış kadar yakın..!
piyangodan çıkacakmış kadar uzak mı...?

şair kardeş
fazla bir imgen varmı ödünç verecek..?
duyunca dil kurusun dudak çatlasın...!
benim bu hicranımı bine katlasın..
öyle bir etki yaratsın ki o zalimde....
havai fişekler gibi ciğerinde patlasın...!

kemanci kardeş
hasretin makamından çal biraz...
kürdili ile muhayyerin kıyısında..
hicazın orda bir yerdedir...
çıldırana kadar çal , teller kopuncaya kadar çal , hiç susma...!
cancağızım çok derin kederdedir...

barmen kardeş
herşeyi unutturacak bir zıkkımın var mı...?
şöyle manda deviren cinsinden...
daha da beterinden köpek öldüreninden....!!
ahh.. sevdiğim herkes binip gitti meçhul gemiye..
ben hep korkup atladım son anda gemiden...

tetikçi kardeş
kalbi tam ortasından vuracağına emin misin...?
kim içim çırpındığına bakmadan ...
içindeki cevahiri hiç ipine takmadan...
gez-göz-arpacığın ince hesabıyla...
abanarak tetiğe kirpiğini bile oynatmadan ...!!

mezarci kardeş
bir çukur da bana kaz elin değmişken ...
hiçine harcadım güzelim yılları hiçine...!!
hiçine yaşadım bu sevdayı hiçine...!!
öyle daraldım ki yerim kalmadı hiç bir yerde
belki bu akşam gelip uzanabilirim içine....!!!!!

yusuf hayaloğlu