"İnsan sustuğunu defalarca tekrarlarmış, konuşunca"

İnsan nasıl ki uykuyu alamadığı zaman gün içinde yatıp kalkıyor aynı öyle işte bu durumda. Uykunu alman gerekiyor dirençli olman için.
İnsan da öyledir sustuklarını bir konuşmaya başladı mı defalarca tekrarlar kendini ifade etmek için.
Bir çok fazlamızdan bir çok eksikler çıkarırız genellikle. Süslü harfler kullanmak hoşumuza gider ama zorlanırız ve anlaşılmayız çoğu kez.
Ya da şiir okumak gibidir. Anlayasıya kadar okuruz, anladıktan sonra ise hiç bir hükmü kalmaz. Duygusallığa çok fazla yer veririz, mısraları tek tek inceler kendimizi ararız bulamayız ve yazmaya başlarız beceremeyiz.

İnsan sustuğu şeyleri neden tekrarlar ?
1- Fazla cümle kurmak karşıdakini ikna eder, aslında bir nevi sıkar ve o yüzden ikna edici tavırlar sergiler, inanırız.
2- Ne konuştuğumuzu biz bile bilmeyiz ki konuşurken kulaklarımız saçmalamamız için kapatılır gibi hissederiz.
3- Karşıdakini cümlelere sığdıramadığımızı ifade etmeye çalışırız. Çünkü bizden daha salak olduğunu düşünürüz. Aslında tam tersi olur, cümleler arttıkça karşıdaki öyle düşünür.
4- Bir cümleyi tamamlayamadığımız için sürekli tekrarlarınız, çünkü ne anlatacağımızı bilmeyiz, ve o sırada ne anlatacağımızı düşünürüz.
 5- Gereksizliği severiz.

Peki bu kadar şeye rağmen hala neden defalarca tekrarlarız bir aşkı.
Tekrardan kırılan ve yaralanan yerlerin iyileşeceğinin ümidi mi bize sil baştan yaptırır yoksa gidenin gerçekten kaybolacağından mıdır korkumuz?

Dönüp dönüp sorgularız aslında.
Yani soramadığımız şeyi defalarca sorarız kendimize,cesareti bulduktan sonra.
Çünkü bizler soru sormayı bile beceremeyenlerdeniz.

"BİR AŞKA ANLAM YÜKLEYİP İLERLETEMEDİĞİMİZ GİBİ."
Biz yaşamayı öğrenip yaşayamadığımız gibi.

Değerli dostlarım..
Soruları tekrar tekrar kendimize sorup cevap aramak yerine,
Hazır cevaplara neden sorular bulup hayatı bir yerinden yakalayamıyoruz?
Hiç düşündünüz mü ?
Söyleyeyim ben;

"ACİZİZ"

SEVGİ VE SAYGILARIMLA

 ALİ TÜRKMEN
 /yirmi iki ekim iki bin on üç /