"İnsan yokken güzeldi insanın yüzü"*

Çok önceydi. Ne Musevilik ne Hristiyanlık ne de Müslümanlık vardı.

Tanrı evreni yaratmıştı; ama insanlar kendi yarattıklerı tanrılara tapıyorlardı. Tanrı henüz kendini göstermemişti belki de insanlara. İnsanların yarattığı tanrılar hakimdi yeryüzüne: Şarap Tanrısı, Aşk Tanrısı, Savaş Tanrısı...

Sadece kötülük ve iyilik vardı o zamanlar, işler şimdiki gibi karışık değildi; buna rağmen Habil kardeşi Kabil'i öldürmüştü-yoksa tersi miydi-

Aşk var mıydı varsa şimdiki gibiydi bilmiyorum, ama ölümden önce öldürmeyle tanışmıştı insanoğlu. Bunu biliyorum.

Kendi soyunu öldüren tek canlı...

Hayvanlar razıydı belki av olmaya, doğanın kanunu deyip katlanıyordu buna, ama içten içe soruyorlardı kendilerine: İnsanlar neden öldürüyor birbirini?"

Uzun hikaye bunlar, tarih kitapları anlatıyor. Ama iki tanrının konuşmasını dinledim ben. Sanki kendileri yaratmışçasına sahiplenip insanoğlunu dertleşiyorlardı. Daha kıdemli olan tanrı konuştu:

Biz o yüce duyguyu insanoğlunun kalbine sakladık.İpekten kumaşlara sarıp sakladık ki birbirlerini sevsinler, barış içinde yaşasınlar, mutlu olsunlar, bize şükretsinler.

Öbürü sözü kesip araya girdi:

Peki ne oldu? Onlar bu yüce duyguyu keşfedip ne yaptılar: Birbirlerini avlayıp cinsellik için kullandılar.

Bir üçüncüsü uzaktan gelip araya girdi:

Demiştim ben size, insanların cinsel organlarını gizlemeyelim başlarına koyalım, cinsellik gizli saklı bir şey olmasın.

Hep birden güldüler kendilerine...

Esas yaratıcı da bu tanrılara güldü ve kendini göstermek istedi.

Belki bundan sonraki bölüm de din kitaplarında yazıyor ben gördüklerimi anlatıyorum sadece.

Esas yaratıcı düşündü: "Ben ne yarattım, şimdi ne var karşımda?"

Birbirini boğazlayan, birbirine tecavüz eden insanlar...

Birbirini sömüren, birbirine zulmeden insanlar...

Bir yanda zeginlik refah içinde yaşayan, bir tarafta açlıktan ölen insanlar...

Benim adımı kullarak bana hizmet ettiğini düşünerek kendi cinsini diri diri yakan insanlar...

Düşüncelerinden dolayı işkence gören, evini yurdunu terk eden insanlar...

Ben bunun için mi yarattım sizleri?"

Esas yaratcının bu sorusunu pek çok insan duydu kendince cevap verdi. Onları da biliyorsunuz.

Bu sorunun cevabını geçenlerde sevgili Duygusel'in Milliyet Blog'daki şiirinin bir dizesinde de gördüm:

*İNSAN YOKKEN GÜZELDİ İNSANIN YÜZÜ...