“Kadın” ve “bayan” İkilemi

Geçenlerde bir yazımda “Kadınlar” şeklinde başlayan ifademin kaba bulunduğu söylendi. Evet doğru! Çünkü bizler çok kibar insanlarızdır! Özellikle de söz konusunu “bayanlar” ise kibarlıkta hiç sınır tanımayız. Sevdiğimiz zaman “Sen sadece benim kadınımsın” derken de, sevgimize karşılık bulamadığımızda şiddete başvurduğumuzda da kibarlıkta sınır tanımayız. Yani bizim gibi insanlar, kadına kadın değil; bayan der!

Yani belki kadın ya da bayan ne fark eder diyeceksiziniz. İnsan toplumu ve toplumsal yapıyı daha derinden algılamaya başladığında, pek çok şeyin de dikkatinden kaçmadığını görüyor. Yani “Hanım, hanımefendi” gibi sıfatları anlayabilir. Hatta “bayanlar ve baylar” hitabına da diyecek hiçbir sözüm yok. Ancak erkeğe erkek dendiği her alanda kadına da kadın demekten daha normal ne olabilir? Ama diyemeyiz işte çoğu zaman. Bilinçaltımız, toplumsal yapımız daha biz farkında olmadan izin vermez ki zaten buna. Bazen cinselliği çağrıştırır kadın, ayıp kaçar bu kelime, bazen gücü çağrıştırır kadın, kendi başınalığı, özgürlüğü gözü korkutur! Aslında zor iştir kapalı toplumlara “kadın olmak” ! Tüm bu anlamların dışında sadece bir sınıflamaya tabii tutarak “bayan” deyip geçmek nasıl da çok işimize gelir.

Feminist olduğumu söyleyemem, feministliği erkek düşmanlığı olarak da değerlendiremem. Ancak toplumcu bakış açısını, eşitlikçi davranışı ve kadın olsun, erkek olsun insanı önce “insan” olarak kabul etmeyi benimserim her zaman! Şimdi olsun ben kadına “kadın” dediğim için kaba olayım!