Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

02 Ekim '07

 
Kategori
Psikoloji
 

“Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim”

“Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim”
 

Yeni bir başlangıç yapmalı insan… Kendini derin bir uçurumda hissettiği zamanlar… Parmak uçlarını boşluğa attığı zaman… Keskin acıların gölgesinde kalıp, içsesini kaybettiği zamanlar… Hani o dünyanın içinde küçücük ve güçsüz hissettiğin, karamsarlığın ruhunu kapladığı, öfkene sarılıp saçmaladığın ve çıkmazların içinde kaybolduğun zamanlarda… Yüzüne yerleşen kederin, gözlerine inen siyah perdelerin ağırlığına dayanamadığı zamanlarda… Damarlarında akan kanın yönünü, kalp atışlarının ritminin bozulduğu zamanlarda… Sakin bir kedi gibi uyurken, dengesiz bir ruh haliyle saldıran leopar gibi olduğu zamanlarda… Kendi özünden uzaklaşıp, farklı bir kimliğe büründüğü zamanlarda…

Yeni bir başlangıç yapmalı insan… Bak yeni bir gün, bak yeni bir ay, bak yeni bir yüz, bak yeni yeni yeni… Kendi için bir adım atmalı… Küçük küçük ve sağlam adımlar. Düşünmeden değil de aklının alabileceği aralıklarla… Yeni bir şarkı dolanmalı diline, farklı bir dil kullanmalı şiirler… Farklı bir gülüş yapışıp kalmalı yüzüne, çocukça kelimeler dökülmeli dilinden… Derin derin yazılmalı umut ruhuna, usul usul işlemeli aşk yüreğine… Yeni bir başlangıç yapmalı insan… Yeri, vakti, saati geldiğinde…

İnsan dediğin tuhaf varlık. Hüzün denizinde boğulurken, mutluluklara bulanabilme özelliğine sahip… Bazen kör ve sağır, bazen dört gözle hayata bakabilen… Bazen çığlık çığlığa bir şizofren, bazen masum bir bebek gibi uysal… İnsan dediğin hayatın törpülerine alışık olmalı… Yeni bir başlangıç yapabilecek kadar sağlam kalabilen, eskiyi silip atacak kadar dik durabilen olmalı… O zaman yeni bir başlangıç yapmalı insan… Vakti zamanı geldiğinde…

Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim

Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem
Uzanmışım gölgeliğe bir başıma
Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan
İçten içe ürküyorum ama
Böyle de iyiyim

Siz dayanılmaz bir "Günaydın"sınız
Sabah sabah insanı ayağına getiren
Hiç yoktan dünyayı kendini sevdiren
Siz çocuk ağızlı bir "Günaydın"sınız

Çocuk ağzınızla biraz daha durun
Gittiğinizde güz gelmiş olacak

Güz gelirken bir yanı kara sevdalarla
Avcumda bu yavru kuş varken tedirgin
Sizde tutunacak yaslanacak kollar
Biraz daha durun biraz daha
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu götürmeyin... (*)


(*) Gülten Akın / Kırmızı Karanfil Kitabından – Deli Kızın Türküsü I

Not : Kırmızı Karanfil kitabını bana hediyen eden Fulyam’a sevgimle….


Fotoğraf : http://andreinacu.deviantart.com/art/Delicate-feeling-44275583

Yeni Başlangıçlar

Bibliyofil / Karbeyaz bir tende taze bir başlangıç : http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=65530
Fulya / Yeniden : http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=64062
Guguk kuşu / Yok olurken yeniden var olmak : http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=66895

 
Toplam blog
: 194
: 1525
Kayıt tarihi
: 04.08.06
 
 

1981 yılında aslında istenmiyor olsam da geç alınan karardan dolayı hayattayım:)) Haritacıyım ve işi..