"Kim ki büyümüş sağlam sevgiler içinde"

Bazen tek bir kelime, küçük bir tebessüm, kısacık sürecek ilgi ve ötekinin yüreğinden akacak sıcacık sevgi kopma noktasına gelen bağları kuvvetlendirir. Hayata daha bir sıkı bağlanır, daha da güçlenir insan. Günün ortasında öylece durup beklerken; öylece anlamsızca bakarken takılır kulaklarına, gözlerine, aklına, yüreğine…

Coşkun bir ırmakta akıp giderken bulduğun bir tahta parçasına sarılmak gibidir kelimeler. Kimine göre akıp gitmesini izlemeli, kimine göre el yordamıyla kıyıya çıkmasını söylemeli. “Kader” ne diyorsa onu mu yapmalı? Yani akıp gitmeli mi sessizliğin gölgesinde? Hayatın yalanına mı takılmalı? Yoksa o yalanla yolunu şaşıran nehire mi?

Tek bir kelime yolunu şaşırtır mı zamanın? Tersine akar mı zaman? Çiçek çiçek akan zamanlardan koyu bir yalana sürüklenir mi?

“Bir yalan söylediniz ağır ve kocaman
Yolunu şaşırttı rüzgârın
Bir yalan söylediniz ağır ve kocaman
Ellerini şaşırttı dostların”

Tek bir kelime değiştirir mi hayatın anlamını? Doğrular içine tek bir yalan atsa hayat; daldırsam ellerimi hayatın içine… Hep siyah topu çeksem… Yüzlerce doğru arasında kulaklarıma, gözlerime, yüreğime, aklıma söylenen yalanı bulsam… Yalan olmadan dönmez mi dünya?

“Bu sımsıcak yürek sizin değil
Sizin çevreniz değil bu çevre
Götürün verin neyiniz varsa değerli
Kim ki büyümüş sağlam sevgiler içinde”

Peki; yalan olmadan dönmüyorsa dünya, hayatın içinde sağlam bir sevgi var mıdır? Yalan içinde büyür mü hayat? Kim bilir…

Şiir: Gülten Akın – 8 Kasım / Kırmızı Karanfil

Fotoğraf : http://www.deviantart.com/print/1566554/