Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Sensin gül kokan Âlemlere Resul

Âlemlere Rahmetsin senin kokun özler kul

Sen çiçeklere kokusun ondan bülbüller,

Güle karşı Şeyda Şeyda öterler

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Senin kokunsuz açar mı güller

Kokunla açarda ötmez mi bülbüller

Senin peşinde gelenler özeldirler

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Seni gönderdi Rahman nur Resul

Nuruna geldi cümle ağlayan kul

Gönülleri sevdin gözyaşını sildin nur Resul

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Kula yapılan zulmü reva görmedi Rahman

Gönderdi âlemlere seni Rahmet yüce Rahman

Kökünden bitti zulüm o an hileler

O asrı saatte açıldı solmayan güller

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Şimdi gel görkü kör olduk yolun kaybettik

Kokunu alan burunlar yok oldu

Gönüllerin kapısını açan kilidi kaybettik duvarlara astık

Nefis şeytan hançerini göre göre kalbimize sapladık

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Gözlerimiz gönüllerimiz arar seni durmadan

Yol belli iz belli gidemiyoruz bilmem neden ki koşmadan

Mutluluğu Kuran ile sende bulmak yerine başka yola saptık

Çıkmak zor o yolda dönmek yok dönemiyoruz Resul yandık

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Kul Mehmet der gelir misin yine ötelerde

Gönderir misin solmayan güllerinde

Beş vakit ezanda ismin gönüllerde

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Mehmet Aluç