Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

10 Haziran '12

 
Kategori
Okullar
 

Mersin Dumlupınar Lisesi tümden tarih oldu; yerini İmam Hatip Ortaokulu aldı!

 Mersin Dumlupınar Lisesi tümden tarih oldu;  yerini İmam Hatip Ortaokulu aldı!
 

Dumlupınar Lisesi, Mersin’in en güzel yerinde/ydi.

Resmi bir ad olmasa da, Mersinli’nin dilinde  Pozcu'da/ydı...

Ne yazık ki, cümlelerin sonuna “dır” getiremedim. Getiremezdim, çünkü iki yıldır “lisesi” gitmiş, sadece “Dumlupınar”ı kalmıştı.  Gerisi, “... Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi”...

Ya gelecek öğretim yılı?

“Dumlupınar”ı da gidiyor.

Yerine mi geliyor?

Yenişehir İmam Hatip Okulu...

Böylece, Dumlupınar Lisesi adı, tümden silindi; anılarıyla bize kaldı.

*****

Dumlupınar Lisesi, Mersin 'in  en güzel yerlerinden birinde/ydi.

Kuzeyinde Gazi Mustafa Kemal Bulvarı, güneyinde, sahilin doldurulmasıyla oluşan Adnan Menderes Bulvarı... Az ileride deniz...

Yeri güzel mi güzel!

Gel gör ki, düz liseler Anadolu Lisesi’ne dönüştürülünce, lisemiz, “yeri uygun değil” diye Meslek Lisesi’ne dönüştürüldüğü söyleniyordu. Oysa yeri/ konumu çok güzeldi. Merkezi bir yer için “yeri uygun değil” diyenler, art niyeti olmalıydı.

Anlaşılıyordu ki, ta o günlerden,  lisemizin yerine göz konmuş.

Ben de, eşimle birlikte, yıllar önce Dumlupınar Lisesi’ne göz koymuştuk.

Nisan 1976'da Tarsus Lisesi’nden Tunceli-Mazgirt Lisesi’nde sürüldükten, bir süre çalıştıktan sonra “eş durumu”ndan ikimiz de Dumlupınar Lisesi gitmek istedik.

Olmadı, bizi Dumlupınar Lisesi’ne atamadılar. Çünkü hükümet, beni “sakıncalı” görmüştü, görmeyi de sürdürüyordu.

Devran değişti, bir hükümet gitti, öbürü geldi. Biz de, Nisan 1978’de, İçel Eğitim Enstitüsü’nde bulduk kendimizi. Sonra Eğitim Enstitüsü’nün kapatılması söz konusu olunca, gitmek istediğimiz, ama gidemediğimiz Dumlupınar Lisesi’ne Eylül 1979’da gittik.

Gidiş o gidiş, dokunan olmadığı için, emekli olana kadar orada kaldık.

Eşim Matematik Öğretmeni Ayşe Huriye Çelik, 1994-1995, ben de 1996-1997 öğretim yılının ilk dönem bitiminde Dumlupınar Lisesi’nden emekli olduk.

*****

Ve  sağcısı solcusuyla,  devrimcisi ülkücüsüyle, orta yolcusuyla öğretmen arkadaşlarımız, mezun ettiğimiz binlerce öğrencimiz... Dumlupınar Lisesi’nde görev yapmanın, okutmanın, okumanın gururunu taşıdık.

Şimdi, binamız kaldı; önce “lisesi”, sonra da "Dumlupınar"ı giden binamız.

Adlar, binalarıyla; binalar, adlarıyla yaşar, değer kazanır.

Yoksa, “Dumlupınar” adını almışsın, sadece “lise”nin değil de, bilmem ne “lisesi”nin başına koymuşsun ne yazar!

“Dumlupınar” adı, “lise”yle birlikte Mersin Dumlupınar Lisesi'ne yakışıyordu.

*****

Dumlupınar Lisesi,Pilav Günü” ile de, her mayısta, bir buluşma/ görüşme yeriydi. Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi olduktan sonra da sürdürüldü “Pilav Günü”...

Çünkü adında “lisesi” gitse de, “Dumlupınar”ı vardı.

“Dumlupınar”, hem “lise” adı, hem de tarihsel yönüyle büyük anlam taşıyordu.

Görüyoruz, duyuyoruz, okuyoruz, İmam Hatip Ortaokulu’na dönüştürülen okullarda “Atatürk”, “İnönü” adları göze çarpıyor.

12 Eylül de, adında “Devrim” olan okullara gözünü dikmişti, “devrim”i, okul adlarından bir çırpıda silmişti.

*****

Adlar, binalarıyla; binalar, adlarıyla yaşar, değer kazanır.

"Dumlupınar" adının silindiği o “bina”, yerinde duruyor.

Tabeladan “Dumlupınar” adı silindi; kafalardan/ dillerden nasıl silinecek?

İnat bu ya, hele yeni tabelası asılsın, dolmuşa bineceğim, inme zamanı gelince, “Dumlupınar’da...” diyeceğim.

“Dumlupınar” adı nasıl yaşatılır?

“Pilav Günü”nün yazgısı ne olur?

Ey Dumlupınar Lisesi, sınıflarında artık, ruhuna “Fatiha” okunacaktır!



TURGUT ÇELİK/ Mersin

 
Toplam blog
: 2458
: 2418
Kayıt tarihi
: 10.11.08
 
 

24 Kasım 1944'te İspir'de doğdum. Ankara Kurtuluş Lisesi'ni, Dil ve Tarih - Coğrafya Fakültesi Tü..