"Mutlu haberi akşama Ali’me söyleyeceğim..."

"Sabah 6’da kalmak önceleri zor gelmişti ama alıştım. Ali’yle kahvaltı faslımız 1 saati alıyor zaten. En yakın arkadaşım Aysel hep soruyor: 'kızım sabah sabah ne konuşuyorsunuz bu kadar, bu ne muhabbet! 6 yıllık evlisiniz hala aşkınız taptaze!! Size hayranım, bunun sırrı ne acaba?' Bilmem ki açıkcası ilk evlendiğimiz yıllarda bile bu kadar aşık değildik. Ama her geçen gün paylaşımımız arttı, sevgimiz daha da büyüdü. Bunu saklamıyoruz, zaten istesek de saklayamıyoruz. Annem yani Ali’nin annesi (ama kendim annem kadar yakındır bana), hep, 'kızım nazar değecek, dikkat edin biraz çevrenize’’ diyor ama biz pek umursamıyoruz. Bizim sevgimizi hiç kimse yokedemez. Biliyorum, biliyoruz.. Bu ara annelerin yeter artık biz torun istiyoruz serzenişlerini çok işitir olduk; laf aramızda 2 aydır da doğum kontrol haplarımı almıyorum. Evet artık biz hazırız ve çok da heyecanlıyız. Ali kız istiyor ama tabi hayırlısı, sağlıklı olsun da gerisi mühim değil.

Ben bir muhasebecinin yanında çalışıyorum. İki yıl oldu ve iyi de oldu. Kendi paramı kazanmak güzel. Gerçi Ali’m beni hiç zorda bırakmazdı sağolsun, ama olsun, yine de kendi paramı kazanıyor olmak, evime alşıveriş yapmak çok güzel. Çocuğumuz olunca bırakacağım ama. İyi yetiştirebilmek için ilgilenmek gerekir tabi. Öyle anneme vermeyi filan hiç düşünmedim, düşünmedik. Cümlelerimi bile biz diye bitiriyorum bakar mısınız. Onsuz olmuyor, artık hep biz varız çünkü ve çocuğumuzla daha da büyüyeceğiz inşallah. Bugün yol boyunca düşündüm. Bu dünyaya bir çocuk getirmenin ne kadar sorumluluk getirdiğini. Maddi manevi anlamda ona yeterli gelebilme kaygılarımızı... İnşallah geleceğiz tabii.. Ali bazen acaba dese de, yok yok, bence biz hallederiz bu işi...

Bugün öğleye doğru inanılmaz bir bulantım oldu! Tabi ilk aklıma gelen acaba hamile miyim sorusuydu. Hemen öğrenmek için patrondan izin alıp eczaneye koştum. Eveeeet yaptığım test sonucu pozitif. Akşama Ali’me söylemek için sabırsızlanıyorum. Keşke burda olsaydı, ama tabi işi bu. Neyse az kaldı, inşallah 2 hafta sonra tekrar gelecek. Acaba beklesem de iki hafta sonra mı söylesem. Ayy çok heyecanlandım şimdi. Hemen anneme ve Aysel’e mutlu haberi vereyim. Akşama da Ali’me söyleyeceğim, bekleyemeyeceğim....’’

Suna akşam Ali’sine mutlu haberi veremedi... Akşam haberlerinde Şırnak’ta şehit olan 13 askerimizden birinin adı ‘’ALİ’’ idi. Binlerce Ali, Veli, Mehmet... hepsinin onları bekleyen eşi, çocukları vardı! Hatta Ali’nin çocuğu daha ana rahminde 2 haftalıktı!! Bu ülke bir Ali’yi hiç uğruna kaybederken, bir Ali doğuyordu! Suna’nın tüm hayalleri hain saldırı ile yok olmuştu. Artık ‘’biz’’ diyemeyeceği bir hayatı vardı. Ülkesine şehit verdiği Ali’sinin evladıyla başbaşaydı.... Onun acısı hiç dinmeyecekti.... Peki oğlu Ali’de bu ülkeye kurban gider miydi? Şehit olmak kader miydi?

Tüm şehit ailelerinin ve ülkemizin başısağolsun.

Şehitlerimizin kanı yerde kalmasın!!!