“O sen -> sin”

Aşk tek yumurta ikizim olmalı demiştim hep
Belirsizlikle başlayıp beliren
Kuruyuşa izin verilirken
Ben “o” rolündeydim!
Bir ben daha yaradı bana
Uyudum uyandım,
Uyandığımda bazen çok geç kaldım.
…
Sen yokken daha mı susmam ne?
Anlam kazanıp kaybeden yoksun
Çözülürken örülmeye başladım
Yanındaki kaygı
Kör dilsiz uzaktan biçer
Şekli- şemaili kalmıyor
Varmışsında sana bakıyorum
Varmışsında soğuk sıcakla çözülüyor
Belki de…
…
Süze süze asıl kelimelerimi
Kullanmayıp unutmuşum.
Ben ya hiç bir şey bilmiyorum
Ya da bilmediklerimle çıkmışım
Basamak basamak…
Belki de…
…
Seni hiç sevmemişimdir
Belki de…
…
Korkuyorumdur,
Sana fazla konuşamıyorumdur…
Belki de…
…
Seni kendime saklıyorumdur
Kalbimin atışının anlamı
Kendinin kendimle
Küçük bir oyunuyla başladı
Ben izin vermedim,
“o” yıllar sonra artarak yola aldı
Bir gülüş süzüldü kirpiklerimden
Hiç değişmemişsin…
Dudaklarının görüntüsüydü,
Hislerse kalpten…
Küsmüştü içim dışım bir ayrıntıya
Can bu kalp bu…
Gözlerimi açamazsam ya sabaha?
Seni seviyorum’ lu
Aşka özlemim olur
Darılmasın, incimlesin,
Bilmez bu çırpınışım neden bugünden
Bir an, bir dakikam fazla olsun dünden
Gecemden gündüzüme doldursun aşk her dem
O SEN-> SİN! ...
…
Uçsam da konsam da
Yolumda izimde
Ellerinin çizgisinde
Ulaşması kolay
Anlaşılması zorum belki de
HİSLERİNİ FARKETTİĞİN ANDAN
HOŞ GELDİN EN İYİ YÜREĞE;
İYİ Kİ SENİNLE VARIM...

Hilal YILDIZ