"Sahip olduğunuz eşyalar sonunda size sahip olurlar"

Siz kimlere esir oldunuz diye bir soru sorsak, muhtemelen ne demek canım. Tabii ki kimseye esir değilim dersiniz. İnsan egosunun bu sıçrayışı bu yazımızın konusu değil. Sorumuz şu: Siz nelere esirsiniz? Yardımcı olalım. Eşyalarınıza esirsiniz efendim.

Sahip olma ihtiyacı çok güçlü bir duygu, insan, kendi varlığını onu tamamlayabilecek şeyler ile kuşatıyor. Çok küçük yaşlardan beri “sahip olarak” kendini var etmeye programlanıyor. Kendini var etme çabası zamanla metaya odaklı bir yaşama dönüşüyor. Ben kimim sorusu yerine koltuklarım, perdelerim eskidi ne zaman nasıl değiştirebilirim soruları hayatımızın ana sorunu haline geliyor böylelikle eşyanın esiri haline geliyoruz ki böyle bir esirlik söz konusuyken sadakadan daha fazlası çıkamaz ceplerimizden.

Çabuk şarjı biten bir telefonunuz varsa o eşya şarj aletinin kablosudur. Hareket alanınızı yarı çapı (yaklaşık)1 metre olan yarım dairenin alanı kadar kısıtlar. Tasmalı gibi olursunuz vallahi.

Hayatımızda yer alan eşyaların yüzde kaçı ihtiyacımızı karşılamak için varlar? Neden evimizde ve yaşamamızda yer işgal ediyorlar? Kesin ve net cevaplar lazım yalnız. Kendimize karşı çok gerçekçi ve acımasız olup bu soruyu sormak ve net cevaplar almamız şart. Bu sorudan ve alacağımız muhtemel cevaplardan kaçış yok üzgünüm. Zor sorular, zor cevaplar; …

 Salonda çoğunlukla hangi eşyalar var peki?

* Konsol

* Vitrin

* Orta sehpa

* Köşe sehpalar

* Zigon sehpa

* Yemek masası ve sandalyeleri

* Halı

* Avize

* Televizyon, televizyon sehpası (Televizyonsuz bir salon olur mu efendim ne demek, olacak şey değil !!! )

Bana salondaki eşyaların neler olabileceğini yazmaktan dahi sıkıntı geldi, siz de sıkıldınız mı? Eşyaların neler olabileceğini okumaktan sıkılsanız da sıkılmasanız da, salonunuza bir bakın lütfen neler var acaba diye?

Şimdi basit yaşamla ilgili anahtar sorulardan bir tanesine geliyoruz ‘

Salonumuzda ‘neler’ olduğundan ziyade ‘neden’ oldukları çok daha önemli. ”Misafirlerimiz en iyisini hak ediyor, o yüzden salonum çok şık ve konforlu olmalı” şeklinde söylenebilecek cümlelerden bir tanesi olan bu, çok mu samimi sizce? Neden kısaca, ”misafirler geldiğinde evimi beğenmeli ve beni zevkimden dolayı tebrik etmeli” tarzı daha samimi cümlelerle ifade edilmiyor ki gerçekler!

Üstelik bütün bu eşyalar sizi dinlemeden kendi yerlerine oturmuşlar. Siz onları sadece onaylarsınız. Sizin nasıl istediğiniz çok da önemli değildir. Mesela yemek takımı salonun en dip duvarını süsler. Siz hiç pencere önünde bir yemek masası hayal ettiniz mi? Peki, televizyonu oturma odasına atalım. İsteyen gidip orada seyretsin. Bize gelen misafir ile biz yeterince ilgileniriz, diyeniniz var mı? Belki siz zaten salonda oturuyorsunuz. Varsayalım dört kişilik bir ailesiniz. Bir kısmınız Televizyona bakarken, bir kısmınızın parmakları da telefonun tuşlarında hızlıca dans etmiyor mu?

Evinizi işgal eden bir yığın eşyaya esirlikten çıkıp bir bakarsanız, onları derhal atma isteği ile dolacaksınız.   Eşyalarınızı azaltmaya başlarken çöpe atmayın, bağışlayın. Emin olun ki dışarıda kitabınızdan, kıyafetinize, misafirler için sakladığınız yastıktan yorgana kadar her türlü eşyanıza ihtiyaç duyan birileri var. Huzuru yakalamak için yardımcı olmaktan güzeli var mı?

Sahip de olmayın ait de olmayın. Unutmayın hayata sahip olmaya değil şahit olmaya geliyoruz. Sırf moda diye 6 ay sonra giymeyeceğiniz kazağı almak veya asla yükselemeyeceğiniz hızda müthiş süratli bir araba almak niye?

Paranızı ürün satın almaktan ziyade deneyim satın almaya harcayın. Güzel bir tiyatro oyunu izlemeye gitmeye, dinlendirici bir tatil yapmaya veya eksik olduğunuz bir konuda eğitim almaya ne dersiniz? Yoksa aylarca hiç kullanmadığınız eşyanın habire tozunu almak mı daha iyi?