"Sanat Eğitimi"nde Gereci Tanımak Çok Önemli

Yıl 1975
Yer:İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü Resim Bölümü (Bu mekan şimdi İstanbul Atatürk Fen Lisesi olarak hizmete açık.)
Uzantısı: Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü Resim -İş Öğretmenliği Ana Bilim Dalı
Ders : Ağaç İşleri
Hocamız: Tevfik KARAKAYA
İkinci sınıftayım. Bölümün resim öğrencisiyim. ( Bölümün grafik öğrencileri de vardı sınıfımızda. Çünkü "Ağaç İşler"i dersi ortak dersimizdi.)

Dersimizin olduğu çarşamba günleri çok erken gelmeme rağmen Hocam Tevfik Karakaya'dan önce bulunamıyordum. Sürekli kendisi bizden önce atölyede olurdu. Belki de kesici, biçici araç ve gereçlerin blunduğu bir atölye olduğu için tedbirini alıyordu erken gelmekle. Her geldiğimde Hocamı çalışma masasının başında bir şeyler yapmakla meşgul görürdüm.

Yine böyle bir çarşamba günü erkenden Ağaç İşleri atölyesinin önüne geldim. Atölye açıktı. İçeri girmedim. Hocamı görüyordum. O da beni görüyordu. Önünde hacimce çok büyük, adını sonradan öğrendiğim gereç olarak kendisini daha sonraları çok iyi tanıyacağım "Beyaz Ambalaj Köpüğü" yığını var.
Bana el etti. Atölyeye bir iki basamak merdivenle iniliyordu. İndim. İçeri girdim.
-Günaydın Hocam. Dedim.( Tevfik Hoca Dicle İlköğretmen Okul'ndan da resim öğretmenimdi.)
-Günaydın gel bakalım dedi.
Yanına yaklaştım. Masada içinde yarıya kadar renksiz sıvı olan bir su bardağı, Önünde de hacimce bir hayli fazla olan beyaz köpük yığını duruyordu.

Bana:
-Bu malzemeden bu bardağın içine ne kadar sığdırabilirsin? diye sordu. Malzemeyi tanımadığımdan emindi.
Şaşkın şaşkın bir köpük yığınına, bir de içinde renksiz sıvı olan su bardağına baktım.. ve eğilerek elime iki parça köpük alıp saf saf:
-Bu kadar dedim.
-Gel yerime otur öyleyse; ne kadar sığdırabilirsen sığdır.
Anlam veremedim.
-Oturmama gerek var mı?
-Var var. Öyle iki parça ile kurtulamazsın. Bu yığının tümünü bu bardağın içine sığdıracaksın. deyince şaşkınlığım daha da arttı.
Şaşkın şaşkın oturdum. Elime bir parça köpük aldım. Bardağa girebilecek biçimde kırdım ve bardaktaki renksiz sıvının içine attım. Atmamla erimesi bir oldu. Kaynar suda kar bile bu denli hızlı erimez. Hemen yok oldu. Bir parça, bir parça daha derken; bana oyun gibi gelen bu uğraşın sonunda koca köpük yığınını bardağın içine şaşkınlığımla birlikte sığdırmıştım.

O kadar hızlı oldu ki, arkadaşlarım henüz gelmemişti. Doğrusu onların bu mucizevi olayı bilmelerini de pek istemiyordum. Bu sihri onlara da ben yapmak istiyordum çünkü . Öyle de oldu.

Sanat Eğitimi'nde "Gereci" tanımak çok önemli.

Sonradan öğreniyorum.
Beyaz yığın: Ambalaj Köpüğü
Bardaktaki renksiz sıvı: Selülozik Tiner.
Tiner, petrol ürünü nesneleri eriten bir özelliğe sahip. Bardaktaki sıvı köpüğü eriterek yoğunluğunu artırmış; Hocam'dan öğrendiğim kadarı ile koruyucu vernik olarak kullanılmaya hazır bir sıvı olmuştu. Daha sonraları yapacağımız ağaç heykellere uygulayacağımız koruyucu verniğimizi kendimizin yaptığına kim inanırdı ki..

Tevfik Hocama çok şey borçluyum. Sanat Eğitimcisi olduysam; O'nun bana verdiği iç motivasyon sayesindedir.


Köpüğü malzeme olarak tanıdıktan sonra ısıdan da etkilendiğini keşfettim. Isıtıcılar kullanarak oymak suretiyle Rölyef Kalıbı", grafik sanatlarda dekor ve harf olarak da yaratıcı sanat çalışmalarında küçümsenemez biçimde kullandığımız oldu. Hem de oyun oynarcasına haz duyarak.

Tevfik KARAKAYA: Daha sonraları Mİmar Sinan üniversitesi İç mimari kürsüsünde Doçent, Bolu İzzet Baysal Üniversitesi'nde Profesör olarak benim kalbimi fetettiği gibi; nice öğrencinin de kalbini fetederek eğitim alanındaki misyonunu fazlasıyla tamamlayarak emekli olup; İstanbul'da atölyesinde kendileri gibi Sanat Eğitimcisi olan hayat arkadaşı Deniz KARAKAYA Hanımefendi ile çalışmalarını sürdürmektedir.

Mehmet KAPÇAK

http://www.mehmetkapcak.com



Ftoğraflar: kuzey@kuzeyreklam.com