-se’ler –sa’lar

Kıvırcık değil artık saçlarım, melankolik halim iyice arttı, belki biraz depresifim bile, eskiden beri agresiftim zati. Kalemim tutuk, sesim kısık, şevkim kaçık nicedir. Bitecek mi, ben bu muydum, bundan mı ibaret oldum bilmiyorum. Bildiğim tek şey; beni bilen, demesem de duyan, göstermesem de aramayan zorlamayan, oyunları-yalanları birbirine işlemez, işlemeyeceğini bildiği için de "neysem o kendiliğinde" lise arkadaşlarımın varlığı.

Bizim dönem çocukların şahane gençlikleri olmadı zaten. Olamazdı. Herkes kendi adına heyecanlar yaşadı elbet. İlkler çoğu zaman güzeldir. Ama biz bir dönemin değerlerinin son halkaları olduk biraz da. Kardeşlerimizle aramızda nesil farkı oluşmasına sebep dünya konjonktürü dolayısıyla. Hala idealist, olabildiğince materyalist, yüklüce pesimist, 80’leri bilen 90’larda yetişen, yeni dünya düzeni söylemiyle tanışıp aynılığı bir yana coğrafyası bile değişmiş nehrin sularında yıkanmaya çalışırken işin boğulmamaya çalışılması olduğu ayırtına varan çocuklar... Farkında olsak da o zamanlar olmasak da yaşadığımız şey budur. Durumlar ve durumlara uygun sıfatlar... Bence yapabildiğimiz kadar iyi ve kapsamlı tanımlamaya çalıştık hayatı.

Cuma günü son ders Cevat’ın olsa, son dersin bitmesini bekleyecek kadar ineklemiş olsak, sınıfın nefes kokusu, defterlerin muhtelif sayfalarında birbirimize yazdığımız notlar olsa... Kerem paytak paytak yürüse, Orkun Elif’ten ders notu istese, Seda nüktedan ‘sen de dersi dinliyorsun, tutsana kendi notunu’ dese, Mert Bora son dersi kırmış basket oynuyor olsa, Ayşe’nin rugan çizmelerinin sembolik göndermeleri üzerine düşünmekten midem bulanmış olsa, günlerin bazen hiç geçmediğini düşünsek, en dert olan dertlerimizle birlikte -ki o yaşlarımda edindiğim dertlerim sonrakilerin yanında en harbileri en üzerine kafa yorulasıları en şahaneleri en temizleridir- bir an önce şu lise zımbırtısının bitmesini istesek... Ve evet eğleniyor olsak yine de, en çok da kendimizle...

Şimdi ertesi günün hiçbir anının yeni olmayacağını bilsek de...

Gidelim ya, gidelim tabi yine Kadıköy’e.