"Seni seviyorum" derken çok bonkör olacağım !

"Seni seviyorum " derken çok bonkör olacağım !

Sevgililer günü, anneler günü, babalar günü, öğretmenler günü vs.

Bu güzel sözü söylemek için bir sene boyunca beklemeyeceğim.

Her canım çektiğinde, her yanımda olduğun da kucaklayacağım sevgiyle.

Avazım çıktığı kadar bağıracağım "seni seviyorum" diye.Söylenmedik bir günüm kalmayacak.

Nefretimizi belli ederken nasıl bonkörsek, sevgimizi ifade ederken de bir o kadar cimri oluyoruz nedense. Tıpkı gülmeyi sevip, ağlamaktan korktuğumuz gibi. Ayna' ya her baktığımız da gülümsemekten çekindiğimiz gibi..Resim çektirmeye gidip de fotoğrafçının dediklerini yapacağım diye vesikalık fotoğraflar da hep kaskatı durmuş yüzler . Nedense hep korkutur bizi fotocular !

Adam dedikçe sağa bak, sola bak, dik dur, ışığı hisset. Kör oluveririz sanki o küçücük stüdyo da.

Acaba diyorum; biz zorlanmaktanmı hoşlanmıyoruz. Ya da tam tersi koyun sürüleri gibi yönetilmek mi hoşumuza gidiyor !

Karmakarışık duygularla dolaşıyor birer maske takılmış yüzlerimiz. Korkuyoruz gülümsemekten .

Gülümsersek herkez bizi mutlu sanacak çünkü. Kalabalık arasında gülümseyen birini gördükmü aklımızdan geçen " oh ne güzel, ne derdi var ne borcu, geziyor şen şakrak" oluyorsa !

Ya da yüzü asık, etrafa kızgınlıkla bakan, başı yerden kalkmayan birini gördüğümüz de "bak gördünmü, buda benden. borç, harç, mutsuz, acı içinde".. Kendimize hemen bir arkadaş buluveririz bizim gibi "mutsuzluğu" seven !

Oysa iş konuşmaya gelince "ağlama değmez hayat bu gözyaşlarına" şarkısını mırıldanarak uzun uzun vaazlar veririz çevremizdekilere. Yazı yazarız , hep umut dolu hayatın güzelliklerine dair. Çoğu zaman bu "kendini kandırma seansları" na dönüşür belli belirsiz. Cümlecikler içinde acımız gizlidir yine de. Süslü kelimelerle bezenmiştir. Tıpkı hayatımız gibi !.

"Seni seviyorum" demek istiyorum bonkörce. Bağırmak istiyorum tüm sevdiklerime, doğa'ya.

Belki o zaman içimdeki mutsuzluk zehirinin musluğu açılır da hafiflerim ben de !..09/05/2007