(Siir )munzur ağlamasın

MUNZUR AGLAMASIN

Dag lalesinin kokusu siner,

Munzurun;

Mesesine, ardicina.

Yalniz kalmis bir dag kecisi,

Bosuna bekler;

Dersimi terk edenleri.

Bahar gelir,

Cicekler acar.

Ve

Gürül gürül akar munzur.

Ama bosuna bekler alabaliklar,

Avcilari

Munzur yüzücüleri.

ciceklerse cocuklari,

yani donusu olmaz yazginin.

Savurur felek ,

Vurur yerden yere,

Yasliyi , genci.

Bir ruzgar gibi, beklemeden,

Harman sonunu.

Ve yok olur,

Yasama dair her sey.

Ve yine aglamaya baslar munzur,

Sessizce ve derinde.

Hidir Acar -mart 2010