Suyumuzun ısındığının farkında mısınız?

Şimdi bir kurbağa düşünün. Bir de içi sıcak su dolu bir kap. Eğer kurbağayı direkt bu suyun içine koyarsanız, hemen içinden zıplar. Mantıklı değil mi? Ne de olsa canı yanıyor. Ama eğer soğuk suyun içersine koyarsanız, öylece kalır orada. Ama ısıyı yavaş yavaş arttırırsanız, kurbağa bunu farketmez. Ve su kaynadığı anda kurbağa ölmüş olur. 

 

Modern toplumlarda da sıcak su içersindeki kurbağa gibi benzer bir tepki verilir. Bir şeyi yavaşça değiştirirseniz, çoğu kimse bunu farketmez. Örneğin toplumlarda denetim mekanizmaları gittikçe çoğalıyor. Bu hiç de iyi bir gelişme değil. Çünkü kişi kendini gözetlenmiş hissettiğinde, gözetlenmeyen birine göre daha farklı davranır. Anonim olmadığı sürece haklarını kullanmakta kendilerini özgür hissedemedikleri için bu haklarını kullanamamaktadırlar. Böylece fikir özgürlüğü büyük ölçüde engellenmiş oluyor. Bu düşünce özgürlüğü için de geçerlidir. Göze batmamak için insanlar giderek kurallara uymaya başlarlar. Böyle bir durumda toplumlarda kendine özgü farklı düşünenlerin sayısı günden güne azalır. Bu tür tek tip toplumlar kendini zihnen ve sosyal olarak yenileyemez. Hoşgörüsüzlük, tahammülsüzlük artarken, aynı zamanda toplumun yaratıcılık, yenilenme, ilerleme olanakları engellenmiş olur. 

 

Bu yüzden arada bir termometreye bakıp, suyumuz ne kadar ısınmış? Bunu görmemiz lazım!!

 

Şimdi hafızalarımızı biraz geriye götürelim. 28 Şubat 1997 öncesine....

 

31 Ocak 1997 tarihinde Sincan Belediye Başkanı Bekir Yıldız düzenlediği Kudüs gecesinde bir konuşma yapmıştı. O konuşmayı internette bulamadım. Ama konuştuklarını dün gibi hatırlıyorum. Çünkü o konuşmayı dinleyince çok sinirlenmiştim. Bakın Bekir Yıldız o gün ne demişti?

 

"Biz size bir ilaç zerkediyoruz. Ama bu ilacı yavaş yavaş zerkediyoruz. Bunun de nedeni bir anda canınızın acımaması içindir. ama zamanla buna alışacaksınız."

 

Daha sonraki olayları o günleri yaşayanlar hatırlar. Sincan'da tankların yürümesi ve 28 Şubat postmodern darbenin gelmesi.

 

Şimdi o darbeyi yapanlar yargılanıyor.

 

Peki biz ne yapıyoruz?

 

Sadece suyumuzun ısınmasını izliyoruz.