'Tam şekerli bir kahve tadının kokusundadır dostluk.

'Bazen, iki bisküvit arasına konulan bir lokumun tadıyla tatlı, bazen de, iki umutsuzluk arasınnda hüzünlü bir mutsuzlukla karıştırılmış bir acı. Kısacası, tatlı ya da acı, her anı paylaşmakmış dostluk... Bazen, öyle çok yalnız hissedersiniz ki kendinizi. Nereye giderseniz gidin, ne yaparsanız yapın, etrafınızdaki o bütün kalabalıklığa rağmen, yine de yapayalnız hissedersiniz kendinizi. Belki bir çocuk, belki de olgunlaşmış büyümüşsünüzdür. Sonra, tam her şey bitti artık dediğiniz anda birileri çıkmıştır karşınıza. İlk önceleri arkadaşlık olsa da bu paylaşılmışlığın adı, yavaş yavaş bir çocuk gibi büyüyüp olgunlaştırdığında sizi hayat ve zaman, artık dostluk elbisesini giydirme vakti gelmiştir, acı ya da tatlı paylaşılan her şeyin üzerine. Sahi, aynı kaderi yaşayan mıdır, yoksa, aynı kederi paylaşmak mıdır dostluk? Ya kaderindir hayat, ya da kederindir zaman. Kim bilir, Belki de Acısıyla ve tatlısıyla, iyisiyle ve kötüsüyle, mutluluğuyla ve hüznüyle, kaderini ve kederini birbiriyle paylaşabilmektir dostluk... Mutlu olduğun zamanlarda, Kendini yapayalnız hissettiğin anlarda, Ve hep Umutsuz olduğunda. Belki de hayatın tam ortasında, tam şekerli bir kahve tadının kokusundadır dostluk...

//Mehmet Bakır...