"Temiz kağıdı mevcut eşek, sahibinden acele satılıktır.

         Piyasalarda bir durgunluk var. Bu, eşeklere de sirayet etti. Baksanıza eşeklerini satan  satana. İş, buraya kadar dayandı. İnsan eşeğini niye satsın ki. Her halde vergi ayları yaklaşıyor ondan mıdır, bilinmez. Kim bilir para lazım olmuştur.

         Baksanıza eşek piyasası da bozulmuş. Ama, eşekli küfürler de talep fazlalığı var. Bu ne iş?!
Eşek deyip geçmemek lazım. Bu sevimli hayvanlar hem çilekeş, hem cana yakındır. Katırın yanına yanaşamazsınız, teper. Eşeğe sorsanız en  yakın dostu attır. Eşeğin dayısı olur

         İnsanlar asırlar boyu onlarsız yapamaz.  İnsanoğlu, olur a, “hafiflemek” istediklerinde, eşekleri can-ı  gönülden anarlar. Birbirlerini ilkten “eşekoğlu” derken, kızgınlık derecesine göre de eşeğin “Ş” sinin  çiftleştirerek mübareği anarlar. Yani: “ Eşşekoğlu” diyerekten. Zavallı hayvanların “ genleri ile “ oynarlar.

         Facebookta bir ilan  vardı geçenlerde. Adam sıkışmış eşeğini satıyor. Gerekçesi de şu: “Eşeğin temiz kağıdını aldım. Bir üst model katır alacağım için, sevgili eşeğimi satıyorum” diyor.
İyi ama, eşeğim tanıtımını eksik bulduk.

         Bir kere bilmek  lazım. eşeğin başından kaç  nikah geçti. Turistik adabı ve anlayışı var mı?  Turist dolu sahillerden geçerken, saldırma huyu var mı? Bilmek lazım. Bu husus çok önemli.
Bilmemiz lazım ki, bu eşek geçmişte mutlu muymuş. Kendi sınıfının  haricinde, bir başkası arkasından hiç dolandığı olmuş mu? Geçmişi travmalılar, bilirsiniz şirret olur. Uyumsuzdur. Psikologlar:  ”mutluluk veya mutsuzluk yetişme çağındaki psikozlarda saklıdır.” Derler.
İlk izdivacı, görücü usulü ile mi olmuş, “”Dur” veya “çüş” ten ayrı kaç lisan biliyor. Şimdiye kadar kaç  kilometre yapmış, Sicili nasıl? Şimdiye kadar kaç kişiyi tepmiş. İşte bunlar eksik. Satış sözleşmesinde bahis bile edilmiyor.

         Sade ve sadece “ Sahibinden satılıktır," deniyor ve Satış muamelesi sonrası, “eşeğin temiz kağıdı verilir” diyor. Yani eşek, temiz kağıda sahipmiş. Ve  ayrıca da eklemişler. Şu kadar Km. yapmış şimdiye kadar. Ve bu eşek tok gözlüymüş. Harama uçkur çözmezmiş. Sadece samanı yakıt olarak kullanırmış, aç kalırsa mevsimine göre otlar, sahibine yük olmazmış. Yüz Km. de bir kilo saman tüketirmiş. Şimdiye kadar da 180 Km. yapmış. Yalnız, semeri ve aksesuarı, ruhsata işli değilmiş. 2018’e kadar da muayene istemezmiş. Al bakalım buradan yak!.

         Alın size bir fıkra. Eşeğin marifetleri saymakla bitmez demiştik Amerika’dan mühendis getirdiğimiz 1950’li yıllar. Amerikalı mühendisler gelmişler Türkiye’ye. Kayseri’de bir takım imar çalışmaları var. Türkiye’de o zamanlar yol güzergahını belirleyecek alet yokmuş. Daha henüz: eşeği allayıp, pullayıp, boyayarak, babasına satan oğullar daha, türememişmiş.

         Ne diyorduk?  “Mühendisler” diyorduk. N’apıyorlarmış?  Türk mühendisler,  ellerinde hazır bulundurdukları eşeği yokuşa sürüyorlarmış. Arkasında elemanlar şerit metre çekiyormuş. Ve eşeğin ayak izlerine kazık çakıp, istikamet belirliyorlarmış.

         Bunu gören Amerikalı mühendis, bu pratiği kavrayamamış ve sormuş: “ Ne yapıyorlar böyle?”
Türk mühendisi cevap vermiş:

         ---“Rampada yolun güzergahını belirliyorlar.”
         ---“Anlayamadım”
         ---“Eşek rampayı en uygun yoldan çıkar, biz de eşeğin izinde kazık çakıp,  rampada yolun güzergahını belirliyoruz.

        Amerikalı, katılarak gülmeğe başlamış. Yatışınca da sormuş:
         ---“ Peki eşek bulamayınca ne yapıyorsunuz?”
         Türk  mühendis, bozuntuya vermeden cevap vermiş:
         ---“Amerika!dan mühendis getiriyoruz.”
 

         Ört ki, ölem!