"Toprak" toprağa düşerken...

Yıllardır tartışılan ve güya vasfını yitirmiş orman arazilerinin satışını öngören “2 B Yasası”, 19 Ocak 2009 tarihinde, Meclis’ten sessiz-sedasız geçirildi. Aç gözlü rantçılar için, hayırlara vesile olur inşallah!..

“Toprağa Düşmek” söylemi; çok savaşlar görmüş, çok işgallere uğramış biz Anadolu Türk insanları için çok aşina ve anlamlı bir söylemdir, bir sona eriştir!.. Çünkü bizler için toprak; ona sıkı sıkıya bağlı, kutsal, ana kucağı-baba ocağı, Tanrı’dan sonra sığındığımız tek güvenceli yerdir!..

Bazıları için sadece ekilip-biçilen, bire/ kırk veren, üzerinden rant sağlanan, turizm tesisleri, burgulu gökdelenler yapılan ve yandaşlara rant getiren bir araziden ibaret iken; öz be öz Türk Milleti’nin sevdalısı, namusu, ata yadigârı, emaneti, iffeti, ondan ancak ölümün ayırabildiği en kutsal varlığıdır!.. Israrla satmaya çalıştıkları ve bu yüzden Meclis’ten sessiz-sedasız geçirdikleri yasanın, bize ters gelen tarafı da, işte budur…

Gözün aydın Muğlam; Antalya, Mersin, Balıkesir ve Adapazarı’ndan sonra, 19.512 hektar hazine arazilerine sahipken, sana yeni yabancı komşular gelecek yakında. İhtimaldir ki; ülkemizden şimdiye kadar en çok mülk alan İngilizler, Ruslar, Yunanlılar ve İsraillilerden komşularımız olacak? Aman ha, yeni komşularınızla iyi geçinin de; bize yine kızıp, I. Dünya Savaşı yıllarındaki gibi, gelip de yine Anadolumuzun tamamını işgale kalkmasınlar, e mi (!?)

Meclis’te dediler ki; “Efendim, biz buraları rantçılara değil, oranın köylülerine satacağız, onların kalkınmalarına katkıda bulunacağız, ne diye endişe ediyorsunuz ki?” dediler.

Biz bu ayakları biliriz ve aldatıla aldatıla, görmediğimiz bir tek yer, kürek kemiklerimizin arası kaldı!.. Onları da yerlerinden kaldırarak, kaçırarak; “Bakın kalkındırdık” diyecekler!

Yarın yine gelecekler ve diyecekler ki; “Efendim, şu denize-göle nazır, şu şehir koltuğundaki arazinin dönümüne 20 bin, 30 bin TL değer biçtik. Hadin benim arslan köylülerim, alın bu arazileri de ziraat edin, ağaç dikin, gelir elde edin de, paşalar gibi yaşayın bakayım!.. Siz kirli çıkınsınızdır, yastık altındakileri çıkarın bakayım” diyecekler. Son yıllarda, ekonomik yönden zati pili bitirilmiş, kahvelere çıkacak parası bile olmayan köylülerden hangisi bu parayı basıp da, bu arazileri satın alabilecekler ki!? Buna imkân ve ihtimal var mı!? Sonra ne olacak? Bu sefer de, yalan torbaları yine gelecekler ve; “Yahu bakın; adam gibi önce size gelip, arazileri size verelim dedik, almadınız! Kusura kalmayın, süreniz doldu ve sayım-suyum yok! Biz buraları parayı basana vereceğiz, artık ‘babalar gibi de satacağız arkadaş’ bizden günah gitti” diyeceklerdir!.. Peki, kim alacak bunları? Fabrikaları, bankaları, limanları ve madenlerimizi kimlere sattılarsa, yine o yabancılar alacaklar tabii…

Mehmet Akif Ersoy, İstiklâl Marşımızın 7. kıtasında şöyle der: “Kim bu cennet vatan uğruna olmaz ki fedâ/ Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ/ Cânı, cananı, bütün varımı alsın da Hudâ/ Etmesin tek, vatanımdan beni dünyada cüdâ…”

Necmettin Halil Onan “Bir Yolcuya” adlı şiirinde şöyle der: “Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın bu toprak/ Bir devrin battığı yerdir/ İğil de kulak ver, bu sessiz yığın/ Bir vatan kalbinin attığı yerdir…”

Âşık Veysel de; “Karnın yardım kazmayınan, belinen/ Yüzün yırttım tırnağınan, elinen/ Yine beni karşıladı gülünen/ Benim sadık yârim gara topraktır…”

Uzun lâfın kısası; artık milli nostalji yapma ve duygusal şiirlerden etkilenme devri bitti!. Canla, kanla, binbir acı ve mücadeleyle kazanılan topraklarımız, ‘üç-otuz paraya’ kolayca kaybedilmeye başlandı! Yani; “Toprağımız” da bugünlerde “Toprağa Düştü” dostlar, başımız sağolsun!..