'Uyan' da büyü, kadın

Neresi diye sormayın, Dünya’nın bir yerindeymişim.

Gözlerim, saçlarım, derim rengarenkmiş.

Savunmasızmış özüm, yargısızmış gözüm.

Usumda ne kadın ne de erkek,

İnsan varmış tek yürek.

Masallarla ninnilerle uyumuşum,

uyumuşum da büyümüşüm.

Büyümek,

insanın, kadın, erkek diye ayrılmasıymış.

Kadınmışım ben.

Güzelliğim silahımmış,

hem de başıma belaymış.

Özgürlük bana göre değilmiş,

sınıra kadar gidebilirmişim ancak.

Öğrenmem tehlikeliymiş,

öğrenirsem sevgiyi, aşkı,

umudu, coşkuyu, çocuklarıma da öğretirmişim.

Bu düzen böyle gelmiş, böyle gitmezmiş sonra.

Hem, saçı uzun, aklı kısaymışım ben.

Elimin hamuruyla erkek işine karışmamalıymışım.

Direnirsem üstelik "adam" etmek de kolaymış.

Her daim sırtımda sopa, karnımda sıpa.

Gönlümü almak da kolaymış nasılsa, çok şey istemez,

yalan bir söze, gülen bir çift göze kanarmışım.

Gerçekle uyanıvermişim bir gün, uyanmışım da küçülmüşüm.

Yeniden, rengarenk, o küçücük kıza dönüşmüşüm.

ESRA KARA 08.03.2016