"Yavaş yavaş ölürler.."

Ama hızla ama yavaş yavaş... Belki bir an sonra, belki de onlarca yıl ama “varım” “buradayım” diyen her canlı için kaçınılmaz olan gerçek: Ölüm... Kimimize göre korkunun, kimimize göre yok oluşun, kimimize göre ise huzurun aralanan kapısı...

Kültürden kültüre sonrasındaki ritülleriyle de, farklılıklar gösteren doğal, kaçınılmaz nihayi dönüşüm...

Hiç birimizi henüz tatmadığı, fakat bir o kadar da varlığından emin olduğumuz yeğane ortak doğrumuz.....

Yaşa göre alılanış düzleminden farklılıklar gösteren üç-beş yaş arasında : Geri dönüşü olan bir yolculukken, altı ile on yaşlar arasında: Geri dönülmeyen sona erişe dönüşen ve ondördümüze geldiğimizde yetişkinlikte ki algılanış düzleminin ilk basamağına oturan gerçeklik

Hakkikatin ne olduğu bilinmez ama, gerçek kişiden kişiye değiştiğinden kimimiz için varlığımızı sonlandıracak olan, kimimiz içinse yeni bir başlangıç olarak algılanan bir oluştur o...

Bu gün 1904-1973 Yılları arasında yaşamış Nobel Edebiyat ödüllü ünlü Şillili şair Pablo Neruda'nın ölüm yıldönümü....

Benim de aralarında olduğum çok sayıda edebiyat dostu için emini ki Neruda'nın yeri tartışılmaz.
Bu gün dolayısıyla ben de sizlerle blogumda Neruda'nın kanımca hayata yaklaşımını en iyi yansıtan şiirlerinden biririni paylaşmak istedim...

Yavaş yavaş ölürler seyahat etmeyenler,
Yavaş yavaş ölürler okumayalar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörmeyi barındıramayanlar.

Yavaş yavaş ölürler!.

Alışkanlıklarına esir olanlar, her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler,
Veya bir yabancı ile konuşmayanlar.

Yavaş yavaş ölürler!.

İhtiraslardan ve verdikleri heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki
pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar.

Yavaş yavaş ölürler!.

Aşkta veya işte bedbaht olup istikamet değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi
mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar.

Yavaş yavaş ölürler!.

Pablo Neruda