“Yeşil Parmak” / “Green Fenger” üzerine Celalettin Tandoğdu ile söyleşi

“Doğada, doğal alanda, insanın dahil oluşundan sonra değişim başlamış, geri dönüşüm zinciri kırılmıştır. Çıkış duygusunu ve hareketini  elementler ( toprak, su, hava, ateş) in yapısal bozuma uğratılmasından ve doğanın doğal hayatın katledilmesinden alan Celalettin Tandoğdu “Yeşil Parmak” / “Green  Fenger”  Resim Sergisi’nin hazırlıkları sürerken Atölyede ziyaret ettim ve resimlere dair söyleştik.

Zeliha Demirel : Sevgili Celalettin Tandoğdu, öncelikle kutluyorum gönülden. 15 Mart’ta Ankara’da, Galeri Soyut’ta açılacak olan serginiz için son hazırlıkların da tamamlanmakta olduğunu gördüm. Ve çok şanslıyım ki resimleri sergilenmeden önce gördüm. Atölyeye girer girmez, ağaçlar arasından derin derin bakan genç kadın karşıladı beni. Sonra diğer resimler…Bu sergideki çalışmalarınız peyzaj ağırlıklı, elbette figür dahil haliyle. Peyzaj nasıl  ortaya çıktı? bunu sormak isterim, heyecanımı yenemedim, bu büyük çalışma karşısında, onu da belirtmeden edemeyeceğim.

Celalettin Tandoğdu :Figürü öncelikli kullanıyordum. Teşvikiye grubundan dönem arkadaşlarımın farkında değilsin ama arkada müthiş peyzaj anlatımın var figürü kaldır gibi önermeleri oldu. İstemeye istemeye birkaç peyzaj yaptım ve sergide çok ilgi gördü. Böylece ortaya çıkan peyzaj devam etmekte…

Peyzajı klasik yer, mekan kullanarak yapan bir peyzaj ressamı değilim. Peyzaj benim resmimde temayı anlatan çok önemli unsur olmuştur. Doğanın kendini yenileyen tekrarını simgesel olarak anlatan olarak da kadın. Doğa ile kadını çok benzer buluyorum. İkisi de doğurgan.

Hep aynıymış gibi görünen kadınlar aslında hepsi birbirinden farklı ama ortak aynılığı; edindikleri, yüklendikleri rol.

Zeliha Demirel :Düzenli olarak Ankara’da sergiler açtığınızı biliyorum. Ve disipilinli bir çalışmanın içinde olduğunuzu da. Sizin için resim nerede duruyor; bir çatışma aracı mı uzlaşma arayışı mı?

Celalettin Tandoğdu :13. Kişisel sergim. Yaşamla diyalog kurma biçimim resim yapmak ve sunmak.

Zeliha Demirel :“Yeşil Parmak” /  “Green Finger” serginin adı, nasıl doğdu ve neyi imler izleyiciye?

Celalettin Tandoğdu :Varolan doğanın, insandan önceki doğanın, vahşi doğadan hareket ederek, insanın dahil olmasından sonra doğanın kendi döngüsünü bozmuş insan.

Bilim ve teknik işin içine girince de daha da yaşanılır olması gerekirken doğal zincir kırılıyor. Bu mevsim ile çileğin ne alakası var mesela. Kimyasal müdahaleler doğayı hızla bozuyor. Bu kötüye gidişe bir el uzanıyor.

Ormanın içine TOKİ evleri her yerde görüyorum. En son Ünye’ye gittim, deniz çok güzel, saf temiz, berrak, duru, tam karşımda çimento fabrikası.

Yeşil el (parmak) sondan hareketle bir başlangıç. Doğaya dokunuyor. Sembolik bir adla adlandırdık.

Zeliha Demirel :  Yine figürden hareketle, resimlerinizde hep bir tek figür ve kadın. Kadınların gözleri kapalı ya da boşluğa bakıyor gibi, Nasıl bir kadın duruşu?

Celalettin Tandoğdu :Kadınların bazıları boşluğa doğru derin bir bakış hali içindeler, kapalı gözler ise derin bir duruş halini ifade. Ya da şöyle söyleyebilirim derin derin boşluğa bakış, gözlerini kapatmış içsel bakış…

Zeliha Demirel :Bir de çalışmaların boyutları arasındaki büyük fark dikkatimi çekti, bir yanda 2 metreyi aşan çalışmalar, diğer yanda 20 cm. lik çalışmalar…

Celalettin Tandoğdu :Resmin boyutu hiç önemli değil. Büyük resim daha önemlidir ya da küçük daha önemsizdir gibi bir şey yok. Aksine küçük resim daha sınırlıdır, zorlar. Değerli bulduğum her resim boyutu önemli olmadan aynı değerdedir.

Örnek; sergilemede 2.00m.lik tuvalimin yanında 20 cm.lik tuvali de rahat rahat sergileyebilirim. Bu sunumda en büyük resim ile küçük resim birbirini olumlu etkiler. Biri diğerini daha etkili kılar.