02.02.2010

Uzundur yollar başlarken.. Nasıl bitecek sonu nasıl gelecek derken ilk adımı atarsan girdaba düşmüşçesine.. Sonuna geldiğinde ne kadar yürüdüğünü ancak farkedersin dönüp de arkana baktığında..

Benim farkedebildiğim iki senelik avutamadığım bir gönül.. Yalnız bırakılmışlık hayatla.. Neyse ki hastalık denen illet yetişti imdadıma.. Hayatla kopan bağlarımı yenilemem için bir fırsat oldu.. Bitmesini isterken anlamsızca, yeniden daha fazlasını yaşamak için garip bir istek doğdu içimde..

Nasıl yaparım bilmiyordum.. Çözemedim bir türlü nasıl olur diye.. Sonra bir gün bir şarkı hem de hiç duyulmamışından ne ben bu derdimi unutabildim diyen.. Orada farkettim ki dert benim, unutamayan da ben.. O halde daha en unutulmazını da yazmadığıma göre büyük şairin dediği gibi henüz söylemediğim sözdür daha en güzeli.. Ve henüz sevmediğimdir daha en çok sevdiğim..

Son bağlarımı koparacağım tarihin 02.02 olması tesadüf değil olsa olsa tanrının bir lütfudur bu koca yürekli adama.. Orada değişecek olan sadece silinecek bir mail adresi telefon değil, aksine yeniden yazmaya başlayacak bir kalemdir belki de en güzel hikayesini yazacak..

Size bir şey söyleyeyim mi? Öylesine büyük bir yürek ki bu, içine alıp da ısıtamayacağı bir yürek, sevip de dolduramayacağı bir hayat ve kendini verip de ilaç olamayacağı bir yara yok.. Ben unutmuşum kendimi ama sende gördüm kendimi ben bu akşam.. Hiç ilgilenmeyen, yüzüme bakmayan gözlerinde..

Hiç derdim olmadı sevilmemek, kaderim olsa da.. Ben sevdim, benim içim ısındı ya o yeter.. Hastayken sen sana bir çift sözle koca bir yürek gönderdim ya o bana yeter sen anlamasan da..

Bir devri kapatmak çok zorken çoğu kere, zaman bir başına hallediyor o işi.. Devri sen kapatmak için debelenirken birileri yıkıp geçerek daha da kolaylaştırıyor işini.. İşte o zaman ben ne kadar güzel bir yüreğe sahip olduğumu bir kere daha anlıyorum..

Gözlerine bir kez baktım, göremedim bir şey.. Çok uzaklardaydın sen, başka dünyalarda..

Bu gece çok güzeldi.. Benim canım kardeşim sevdiğine kavuştu şahitlerin huzurunda, Allah'ın emri peygamberin kavliyle.. Allah utandırmaz umarım, tüm isteyenlere de nasip eder inşallah..

Bana mı? Sanırım benim kitabıma böyle bir şeyler yazarken ya gönlü geçmiş, ya da kalemi bitmiş..

Mutlu kalın..