1.Mayıs... Taksim meydanı...

34 yıl sonra zincirlerini koparan, işçinin dev pankartı altında, 1 mayıs Emekçi bayramı Taksim'de ve yurtta bir düzen içinde kutlandı... 1977 katliamı sonrası yasaklanan Taksim ve devletin inadı, geçen sene kırılmıştı. Televizyonlarda seyrettiniz, gözlerinizle gördünüz, Bunca şiddet, gaz bombası ve acımasızca sergilenen dayak gösterileri hepsi boşunaymış. Taksim meydanını, öcü yapanlar çekilince ortalıktan, her renkten, her siyasi görüşten, 1 milyon emekçi kardeşçe, büyük coşkuyla, barış içinde kutladılar bayramlarını.... Görülmeye değer tarihi bir andı. Bunları yazarken düşündüm ve kendi kendime dedim ki ; Korku, içimize dolan paranoya, bir birimizi ötekileştirme çıkınca aradan, hep birlikte, umutla, coşkuyla, bayram yapılabiliyor bu ülkede. Kimsenin kötülüğünü isteyen yoktu, 1 Mayıs’ta Taksim Meydanında. Herkes dost ve kardeşti... Ne güvenlik sorunu yaşandı, ne şiddet. Güzel günler ve bir olmanın heyecanı büyütüyordu coşkuyu emekçi kardeşlerde... Solun sosyalistlerin bin bir örgütü, bin bir renkle ve ille de kırmızı bir zeminle, emeğin yanında eşitlik, özgürlük ve kardeşlik talebiyle yer aldılar Taksim’de. Ne güzel… Emekçinin gönlünde yer var herkese... Şimdi, 1 Mayıs’ta ortaklaştırdığımız talepler için, birlikte mücadele etme günü arkadaşlar.. 12 Haziran seçimlerinde oy vermeden önce, bir okuyun derim 1 Mayıs bildirgesini. Zor ve geç olacak belki ama güzel günler, gelecek mutlaka, mutlaka... 

ozcanvural1933@hotmail.com