1 Mayıs'ı İstanbul'da kutladık.

1 Mayıs’ta İstanbul’da olmak çok hoş bir duygu. Çünkü 1.Mayıs.2012’de İstanbul ayağa kalkmış durumdaydı. Bütün işçiler, emekçiler, işsizler kendilerini göstermek , bu dünyada, bu Türkiye’de biz de varız, demek için yollara dökülmüşlerdi. Taksim’e yürüdüler.

Biz de onların arkasından yürüdük...

Bayraklar.. bayraklar; envai türlü bayraklar, flamalar, sendikalar, dernekler, partiler … bağırmak için, “biz de bu dünyada yaşıyoruz; hala sesimiz çıkıyor,” demek için yollara dökülmüşlerdi; davullar çalınıyordu; oyunlar oynanıyordu ve insanlar habire  Taksim’e doğru yürüyorlardı.

Binler mi diyeyim, onbinler mi? Gayet çoktular, bazı şeylerden bıktıklarını, gidişin iyi olmadığını, kendilerinin sömürüldüğünü, hayatlarından memnun olmadıklarını göstermek için yollardaydılar … Ve çoğunun elinde mensup oldukları partilerin flamaları vardı. Marşlar söylüyorlar; konuşuyorlar ve yürüyorlardı…

Biz de yürüdük arkalarından…

Bana öyle geldi ki bütün uyanık Türkiye onların arkalarında… haksızlıkları haykırıyor; eşitsizliği, adaletsizliği haykırıyorlardı. Cumhuriyetin korunmasını… Demokrasinin uygulanmasını istiyorlardı…

Onbinler yürüyordu . biz de yürüdük…

Çünkü artık yürümenin zamanıydı. Emeği, insanlığı , çalışmayı savunmanın zamanıydı. Herkes el ele, kol kolaydı… Herkes arkadaş, dost gibiydi… Herkes Taksim’e doğru yürüyordu.

Ben bu kadar kalabalık olacağını; bu kadar değişik kesimlerden bu kadar çok insan geleceğini tahmin etmemiştim geldiler…

Yürüdük… Hoşumuza gitti… Marşlar söylemek, gidişi protesto etmek… Halkla birlikte olmak, onlardan güç almak ve onlara güç vermek.

Yürüdük…

Resimler çektirdik. İnsanlarla konuştuk… Herkes mutluydu… Herkeste yeni bir umut, yeni bir beklenti vardı.. Ve yürüyüşün kendine özgü bir ruhu vardı. Sanki 1789 da barikatlar önündeydik… Hava harika güzeldi. Tam bir yürüyüş havasıydı. Onun için çok uzak yerlerden gelen halk hiç şikayet etmeden yürüyordu.

Sonra kalabalıktan saptık; otelimize gittik… Çünkü bu kadar yürüyüş bile bizi bitirmişti. Ama gençler, gençler yürüyebilirlerdi. Ama onlarla birlikteyken, biz de kendimizi 5-10 yaş genç hissettik..

Biz, 1.Mayıs.2012’i böyle kutladık. Çok mutlu olduk… Çok görkemliydi…

Bu yazı biraz geç kaldı ama … Bu mutluluğu sizinle paylaşmak istedim. Hiç yazmamaktan iyidir.