11 Şubat! 20 Ay 610 gün! Buram buram Aşk!

Hoşgeldin..

Mezuniyetimle başladı bu serüven. O kırmızı halıdan geçerken sen vardın aklımda! Taa karşımda. Ondandır konuşmayı yaparken tutulmam.. Kimse bilmez ki kaderimin onun olmasını arzuladığım bir adam vardı aklımda. O günden bu güne neler sığdırdık bu hikayeye. Hastane odalarında mı uyumadık? El ele verip işlerde mi çalışmadık? Ailemizle en büyük acıları da sevinçleri de mi paylaşmadık? Yılbaşını mı karşılamadık? doğum günü sürprizlerimiz, şarkılarımız, danslarımız, en özel kahvaltılarımız, kahve keyiflerimiz, içmelerimiz, mutfak keyiflerimiz, kavgalarımız, ya dualarımız? Manavgat, Antalya, Konya maceralarımız.. Çakma nişan resimlerimiz:) Yaptığımız anketler, Broşür dağıtışlarımız.. Aile kaynaşmaları ve daha niceleri... Hele ki bir Antalya gününde sen benim bir ömür kurduğum hayalimi gerçekleştirdin. Ailen ailem oldu! Nasıl sığar ki içim buraya. Başarımlarında dahi senin parmağın var. Senden aldım azim var güç var! Ya katlandığın unutkanlıklarım? Sen şapşallıklarıma aşık oldun ben ise aşkından şapşal oldum. En tutkulu aşkı da yaşadık, kavgayı da. En önemlisi de neydi biliyor musun? İyi günde, kötü günde tabirini bana sonuna kadar yaşattın. Biz bu ilişkide çoğunlukla üzüntü dolu anlar yaşadık ama ayakta durduysak işte o avuç içlerimizin yüreğimize akmasıyla..Hepsini atlattık, pes etmedik. Yenilmedik! Şimdi koskaca bir hayat var karşımızda. Ben inanıyorum ki el ele verdik ya bir kere bu sefer çok daha güçlüyüz. Adım attık artık koşuyoruz!

Bir ömür unutmayacağım iki şey daha vardı. Bu bir itiraftır! Arkadaşımın düğünününden sonraki yat turunda hastalanmamla sana yaşattıklarıma rağmen benden tiksinmedin aksine güldün, güldürdün kahrımı çektin bir bebeğe nasıl bakılırsa işte bana öyle baktın ve ben sana bir kez daha aşık oldum! Bir ikincisi de 10 şubat gecesi bana yaşattığın sürprizle gözlerimi doldurman hatta doldurman değil keşke ifade edebileceğim bir tabir olsa edemiyorum işte o kadar tutkunum sana! İşte o kadar mucizem oldun, hayal ettiğim ne varsa kahramanım oldun. Şunu sana yazarken bile hala titriyorum ve Sadece Allah'ıma emanet ediyorum bizi, aşkımızı, ailemizi..

Hep dedim ya sana önce senin baban, sonra benim babam kaderimiz hep aynı ilerledi. Sabahladık o hastane kokan binalarda. Ailenle, ailemle acıları paylaşalarak tanıştık. Çoğaldık. Kocaman bir aile olduk. Yoğun bakım odasında tanıştığın gün babamla emaneti oldum sana. Bak Akif geldi diyerek kazıdım aklına defalarca. Bizden aldığı güçle pes etmedi. Başımızda durmak için dua etti. Dualarla bağışlandı bize. Ben inanıyorum ki güneşli günler tepemizde. Kaldırmak için başımızı güçlerimiz, dualarımız yeter de artar bile.

Bir kez daha söylüyorum bu aşk değil biz karıştık birbirimize. O karışım ki benim en sağlam kalem, kalbim, yıkılmaz dağım!

O yüzden günümüz kutlu olsun sevdiceğim, yarim, HAYAL EVİM..