1136

İnanmazsınız 1136 ilkokul numaramdı!

Abdurrahman Gazi ilkokulunda okudum.

Orada Yavrukurt oldum, orada Elazığ oyunları öğrendim, Spor ve Sergi Sarayında oynadım!

Bir de okulun giriş kapısının camını kırmıştım! Arkadaşları ayırırken!

Kavga ediyorlardı. Seyretmek yerine ayırayım dedim. İttiler beni, kafam cama geldi, cam kırıldı!

Müdürümüz Alaaddin Görmüş “yarın baban gelsin!” dedi!

Babama söyleyemedim camı kırdığımı!

“Baba Müdür seni çağırıyor!” Dedim!

“Niye?” Diye sordu tabi!

“ Bilmiyorum baba! Niye olduğunu söylemedi!”

Peşin dayak yemeyeyim diyeydi bu!

Hocanın hikâyesini okumuştum!

Zavallı babam, işe gitmeden geldi okula! Hiç unutmam 12,5 lira para ödedi Müdüre! Yıl 1970.

Ama dayak yemedim!

Belki de “Toplayayım, bir başka sefere çıkarırım acısını” dedi rahmetli!

Her yediğim dayağı haksız yemişimdir! Böyle bir bahtsızlığım var! O kadar güzel senaryolar yazardım gene de dayaktan kurtulamazdım!

“ Yapmıştır bu tüyü bozuk “ önyargısı senaryolarımı çöpe attırırdı!

Şimdi de öyle!

Bizim eve gelen, önce benim tevellüdümü okuyor! Mahallede Ahmet ismini takan yok çocuklarına! Neymiş bana benzerler!

Böyle bir kötü şöhretim var!

Neydi o günler!

25 kuruştu simit o zamanlar!

Gazeteler de 35 kuruştu.

Hey gidi günler hey!